De koelbox

Om 20 uur kwamen wij erachter dat we een tijdverschil hebben met Nederland; in Portugal is het één uur vroeger. In de loop van de avond kwamen steeds meer campers bij ons staan. Een zwerver haalde elke nieuwe camper ‘naar binnen’ en voordat hij ze naar een plekje op het veld verwees, sommeerde hij ze even te stoppen. Hij ging midden op de weg staan, wees de put aan, haalde het deksel omhoog (hij had daar speciaal een touwtje aan bevestigd) en maakte het gebaar van ‘je kan hier je chemische toilet legen’. Haha, nou dat doet geen mens hoor, zo midden op de weg. Ik hoop dat hij wat geld heeft gekregen voor zijn zelfbedachte job. Verder bleef het heel rustig vannacht. Een mevrouw uit een camper die haar eigen hond uitliet, gaf wat brokken aan de zwerfhonden bij de barakken. Wat ontzettend aardig van haar was en zodoende vielen deze ook meteen in slaap. We zijn vanmorgen vroeg vertrokken met het idee dat we een ontbijtje zouden nemen in Loulé in de buurt van het camper reparatie bedrijf. Toen we de camper parkeerden voor het nog dichte bedrijf, kwam een meneer naar ons toe en informeerde of wij voor de reparatie kwamen. Hij vertelde er meteen bij dat de zaak tot en met de eerste week van mei op vakantie was. Toch een ontbijtje genomen en een nieuw bedrijf opgezocht én gevonden in Armacão de Pèra, vlakbij Albufeira. Dit bedrijf zat op een camping en had het hartstikke druk. De baas vertelde dat hij normaliter vakantie had, omdat er meestal niets te doen was. Gezien de enorme toename van campers, had hij nu veel te doen en was hij daar heel blij om. Hij bekeek de elektronica van de koelkast en hij heeft de koelkast een uurtje aan de stroom gezet. In die tussentijd heeft Ronald een dop voor de watertank kunnen kopen en heb ik even de was gedaan in het washok van de camping. Een Nederlandse meneer kwam langs om even een praatje te doen. Hij was samen met zijn echtgenote net gepensioneerd en dit was hun eerste lange reis met de caravan. Ze waren van plan om drie maanden te reizen, maar het gemis van hun enige dochter en hun kleinzoontje van 14 maanden viel hun niet mee. Daar kan ik over meepraten: ik ben net zo’n ‘zeurpiet’!  De baas kwam weer bij de camper en ...... deelde mee dat onze koelkast ‘dood’ was; zo noemde hij dat. Nu wil het geval dat we gisteren bij de Lidl een 12/220 V-koelbox hadden gezien. Dus wij weer een Lidl opgezocht in Albufeira en daar hadden ze deze gelukkig ook in de verkoop. Als we terug zijn in Nederland gaan we waarschijnlijk een kleine koelkast nemen met daarboven een plank voor een oventje. Wij gebruiken de vriezer nooit en een oventje vinden wij heel handig. Zo dat was dat; de koelbox ingeruimd en die heeft een mooi plekje gekregen op de bank. Het was inmiddels in de middag en het is wederom prachtig weer. Tijd om een strandplekje op te zoeken. Verder gereden door de prachtige natuur langs mooie huizen. We staan nu in Alvor, bijna bij de punt van Zuid naar West op een klein parkeerterrein bij een restaurant en aan de zee en natuurlijk, we rekenen daar ook een beetje op, een prachtig allerlaatste plaatsje tegen een groenstrook met bloemen aan. Wat ons opvalt aan de kustplaatsjes is dat er ontzettend hoge hotels gebouwd zijn en dat er een soort lage complexen met grote zwembaden tegen de kustlijn liggen. Zo ontzettend jammer, maar natuurlijk heel begrijpelijk. Hier bij ons, staan 6 hoge hotels en twee laagbouw complexen en die staan zo goed als leeg te wachten op de toeristen. Uit ervaring in Dalyan weten we dat de echt drukke maanden eigenlijk juli tot en met half september is. Daar is de hele kust voor opgeofferd. Het strand wordt momenteel opgespoten en breder gemaakt vertelde de restauranteigenaar. Omdat het zand op hopen ligt te wachten tot dat het verspreid wordt, lijkt het nu op duinen. Het strand loopt in hoefijzervorm met aan het eind een dorp, want daar zien we nu de lampjes schitteren. Vanaf ‘ons’ restaurantje tot oneindiger langs het strand is een houten looproute gemaakt met telkens een afslag naar het strand; dat ziet er prachtig uit net een boulevard. Er wordt nog volop geklust om de strandtenten weer op orde te krijgen. 

Wij hebben besloten er nog een dagje aan vast te plakken en we gaan morgen in de omgeving fietsen.