Op weg naar Athene

Vrijdag 21 januari '22 

Paralia 

De dag begon half bewolkt met wat wind die overigens in de loop van de dag best aantrok tot stevig. Mooi weer om een strandwandeling te maken; heen over het strand en terug door het dorp. Mooie schelpen gevonden onder andere voor de kleinkinderen. Buiten het dorp liepen we opeens tegen een XL-Lidl filiaal aan; logisch dat geen enkel klein supermarktje open is. Wat mooie foto's genomen. Ik zag een redelijk grote hond met een kitten die op een muurtje stond en daarom op gelijke hoogte van de kop van de hond was. Af en toe stond de kitten half op de kop van de hond, verder bleven ze met elkaar spelen. De nodige telefoontjes gedaan om op de hoogte te blijven van het wel en wee in de familie. In de loop van de middag werd het weer wat fris en onaangenaam. Lezen, een spelletje 'Keer op Keer' en lekkere zuurkoolstamppot maakten de dag weer af. 

Zaterdag 22 januari '22

Thermópylai

Het was flink koud vannacht met een wind die soms een uur flink van leer trok en  dan weer stil viel.Vanmorgen na een Lidlbezoek, afscheid genomen van Paralia, voor ons een heerlijk begin van de reis door Griekenland. De hemel is blauw, de zon schijnt en we hebben een prachtige rit over de tolweg. Vooral het gebied tussen het schiereiland  Évia en het vaste land is onwaarschijnlijk mooi. De felle zon schittert op de met sneeuw bedekte bergtoppen én op de binnenzee. Om 15.00 uur kwamen we aan in Thermópylai; een vallei met bergen op de achtergrond. We staan midden tussen de hippies. Met onze oude met bloemen beplakte camper hadden we hier niet misstaan. Vóór ons strekt zich een langgerekte warmwaterbron uit met zwavelhoudend water van 38gr. Aan de waterdamp te zien start de bron ergens in de bergen en met kleine bassins en watervalletjes mondt het hier uit. Heel apart om te  zien; net alsof we in een andere wereld zijn beland. Met ons erbij staan er 5 campers (2 uit Frankrijk, 1 uit Bulgarije, 1 uit België en 1 uit Nederland), de twee Franse zien er bizar uit. 

De gezinnen bestaande uit vaders een moeders met lang blond of knalrood opgestoken rasta-achtig haar met kleine kinderen met spierwitte haartjes, liggen en spelen allemaal in het water. Hartstikke leuk om te zien. Omdat de zon achter de bergen verdwenen is, voelt het op dit moment voor ons te koud aan. Wij gaan morgen als de zon op de vallei schijnt. Een paar jaar geleden was hier een vluchtelingenkamp opgebouwd en waren de bronnen niet toegankelijk voor toeristen. 

Zondag 23 januari 2022

Nea Peramos

We zijn  precies twee weken op reis en het gaat heel goed. Onze camperburen hebben tot ongeveer half drie vannacht rond een kampvuur zitten klessen en borrelen. Gelukkig ver genoeg van ons af om het als storend te ervaren.

  Vanmorgen hielden we de zon goed in de gaten om in het water te gaan zodra de warmwaterbron in de zon zou liggen. Héérlijk! Het is buiten flink koud en dan in 38 graden liggen dobberen met de stoom om je heen. Een heel bijzondere beleving. 

We gingen erin op onze teenslippers, maar al snel glipte één slipper van mijn voet en weg was die. Iets verder stroom afwaarts bleef mijn slipper haken achter een steen een had ik 'm weer terug. 

We zijn na de koffie op pad gegaan omdat de weersverwachtingen voor morgen slecht zijn en we willen niet in regen en/of sneeuw rijden. Athene was de bestemming. Onderweg zijn we veel strooiwagens en zelfs een sneeuwschuifer tegengekomen. In alle landen waar we doorheen zijn gekomen en waar je zoiets zou verwachten gebeurde niets en nu uitgerekend vlakbij Athene wel. 

De zon bleef achter ons en een grijze dreigende lucht hing om ons heen. Er is wel regen gevallen zo was te zien aan de wegen, maar wij ontkwamen eraan. In Athene maakte de bewolking weer plaats voor de zon. Net zoals in Boedapest, werd het  vinden van een camperplekje in Athene ook geen succes. Eén camperplaats was alleen doordeweeks open. Ik weet niet of we er hadden gaan staan, want de hele buurt was in een soort markt omgetoverd. Allerlei rotzooi lag op de grond her en der uitgespreid en zwervers boden hun waar in winkelwagentjes aan. Af en toe moest zo'n winkelwagentje voor ons verschoven worden omdat we er niet door konden. De tweede optie was in Piraeus; daar werden we naar een grote parkeerplaats in de haven geleid. Bijna 50 jaar geleden vertrokken Ronald en ik vanaf deze haven om met de rugzak met een ferry de cycladen te hoppen. Nu stonden wij met de camper langszij een dergelijke ferry, dat leverde ons wel goede herinneringen van weleer op. Toch trok deze plek tussen de vrachtwagens ons niet om te blijven staan. Nog een derde optie en die was weer richting Athene, maar het was daar overvol met verkeer zodat er geen plek meer was voor een camper. Het  was sowieso ontzettend druk en iedereen rijdt maar als een idoot van links naar rechts en weer terug, zonder richting aan te geven over doorgetrokken strepen. Wij probeerden daar tussen diepe putten en gaten in de weg te ontwijken. Afijn, na een paar uur wilden we weer zo snel mogelijk weg zien te komen en voorlopig hebben we genoeg van die grote steden. Een nieuwe plek richting Korinthe gegoogeld om deze nog voor het donker te kunnen bereiken. Het werd Nea Peramos, een kleine provinciestad met een tweetal haventjes. Een camperaar had deze plek op 'camp4night' aangeraden, links op een parkeerplaatsje aan de eerste haven. De parkeerplaats is gescheiden door een berm. Rechts loopt de weg naar de eerste haven, daarna kan je richting de tweede haven en daar loopt het dood dus moet je weer terug rijden om links van ons de stad in te rijden. En dat hebben we geweten, want tegen 8 uur vanavond kwam de jeugd in grote getalen met auto's en  scooters aanscheuren; rechts van ons, daarna vóór ons langs richting de tweede haven en weer terug via de weg links van ons. En maar door en door. Na een poosje kwam er ook keiharde muziek bij en werd de snelheid opgevoerd zodat ze met gierende en slippende banden de hoek om scheurden.  Wat een gek fenomeen. De politie kwam ook nog een paar keer kijken, maar er is kennelijk niets aan te doen. Het is hartstikke koud buiten, dus wij zijn benieuwd hoe laat dit ophoudt. Jullie zullen begrijpen dat we morgen snel doorgaan. We zijn op een haartje na op de Peloponnessos! 

PS Onze pas gewassen, glimmende camperbus zit helemaal onder het strooizout!