Op wereldreis en de derde bestemming is ........

Zürich !

Volgers vroegen mij waarom ik geen foto van onze nieuwe camper had geplaatst. We hebben de camper niet in het echt gezien omdat deze al in de verhuur is. We hebben de camper alleen via internet gezien en de indeling is identiek aan de Sunlight die we wel bij een dealer hadden gezien. Ook werd geïnformeerd naar de voordelen die ik niet had omschreven, bij deze: een 6 meter camper mag op een gewone parkeerplaats staan, is eenvoudiger bij overtochten per boot, is goedkoper,  lichter in gewicht, rijdt als een personenauto en daarmee voor mij fijner om te rijden.

Zondag de 13de startte met best veel bewolking waardoor het niet aanvoelde wat ons voorspeld was. Na het ontbijt en nadat de schone was op het rekje hing, hebben we in de theeschenkerij van Pieter's Farm in de tuin koffie en heerlijk gebak genomen. Langzaam trok de lucht wat open, de zon kwam door en werd het warmer. Prachtig weer voor een fietstocht door de Weerribben. Voor het eerst van ons leven een zogenaamde knooppuntenroute 'Giethoorn en de Weerribben' uitgekozen. Deze route is 43,8 km, maar wij schatten dat we ongeveer 55 kilometer gefietst hebben omdat er een kleine omleiding was aangebracht door bewoners van het dorpje Kalenberg. Het smalle fietspad met ontelbare bruggetjes met even zoveel houten brugdekken die lustig klepperden als je daarover fietste, liep pal langs de tuinen van hen. Logisch dat ze daar een keer genoeg van hadden en op deze manier was de overlast opgelost. Het was druk met auto's, lange slierten motoren, heel veel bootjes op het water, heel veel fietsen en veel wandelaars. Toch was de tocht grotendeels goed te doen, vooral buiten de dorpen om en op de fietspaden.  Wat een ongelooflijk mooi gebied en wat een ruimte! Wat doen we toch allemaal in de randstad? Ik heb nog nooit zoveel water, zoveel mooie rietgedekte boerderijtjes in zo'n prachtige uitgestrekte natuur gezien. In de Weerribben vind je een landschap van smalle stroken land  en water dat ontstaan is doordat veenarbeiders hier honderden jaren lang turf afgegraven hebben. Het veen werd uit trekgaten (de weeren) omhoog gehaald en op de lange smalle legakkers (de ribben) te drogen gelegd, aldus de tekst behorend bij de fietsroute.  Eén van mijn eerste werkgevers heeft samen met haar vier kinderen van vier verschillende verloofdes (zoals zij dat mij vertelde), in de Weerribben gewoond en daar had ze altijd prachtige verhalen over. Aan die verhalen moest ik denken nu ik eindelijk, zovele jaren later, hier rond kon fietsen. Ook het plaatsje Giethoorn stond op mijn verlanglijstje en dat kan er nu vanaf geschrapt worden. Ik moet zeggen dat  dit plaatsje mij wat tegenviel. Ik dacht dat het heel bijzonder zou zijn, maar het was net zo bijzonder als de overige dorpen. Onderweg kwamen we veel ooievaars met jongen in hoge nesten tegen. Het werd toch nog prachtig zonnig weer met een strakblauwe lucht.

Op maandag 14 juni bleef de hele dag een hoge witte sluierbewolking hangen, de zon scheen er doorheen en samen met veel wind was het toch een aangename dag. 's Morgens hadden we wat klusjes te doen aan de fiets en aan de fietsendrager. Na de lunch hadden we fietsplannen, maar ik heb op het laatste moment af laten weten omdat ik lekker wilde niksen en wat lezen. Ronald is er dus alleen op uit getrokken. Op de camping wordt het drukker met tenten. Éen van hen kwam een gesprekje aanknopen en vertelde dat zij de nieuwe tent aan het uitproberen waren en dat ze etappes van de LAW 'Zuiderzeepad' hier in de buurt aan het lopen zijn.  Ik had mezelf uitgedost met een hoge staart op mijn hoofd en daaromheen een knalroze gekleurde sjaal wat telkens tot luid geblaat van de schapen leidde als ze me zagen. Op ons veldje waar we nog steeds met z'n drieën staan, had iedereen het erover en het gaf in ieder geval veel plezier.  

Dinsdag 15 juni trokken we verder en hadden in ons hoofd om richting Zürich én Bolsward te gaan staan. Op deze manier konden we twee vliegen in één klap slaan: via een mooie fietstocht Zürich en mijn zus Ageeth en zwager Jan bezoeken. We hebben een plekje aan een weiland bij de familie Abma in Workum. Dit echtpaar heeft zo'n 24 camperplekken op hun erf gecreëerd. Mevrouw Abma verwelkomt elke aankomende camper, zo-ook ons. Zij vertelde ons dat zij samen met haar echtgenoot als verwoede camperaars zelf een camperplaats wilden aanbieden. De gemeente Workum deed heel moeilijk en zij kregen geen vergunning. Ze hebben de regelgeving omzeild en bieden nu gratis plekken aan en de gasten zijn vrij om te gaan en te staan.  Aan het eind van je verblijf kan je wat geld in een envelopje achterlaten. Er is water en stroom,  we kunnen onze fietsen overdekt stallen en opladen, er is een bibliotheek en alles ziet er superverzorgd uit. Iedereen kan staan waar en hoe ze willen en mag blijven staan hoe lang men wil; ongelooflijk toch. Het echtpaar Abma had een veehouderij en zijn daar in de loop van de tijd mee gestopt, hun dochter woont nu  met haar gezin in het grote huis en zij wonen nu zelf in de verbouwde varkensstallen. Het was redelijk zonnig, maar toch wat koel met een behoorlijk windje toen we op onze  fietsen dwars door het Friese landschap met schattige piepkleine dorpjes, Zürich (Surch) bereikten. Midden in het dorp staat een hele speciale bank  en de opdracht was een zo leuk mogelijke foto te maken. Dat is best moeilijk om dat met een selfie te bewerkstelligen. De bestuurder van een camper die daar stopte, was bereid om een foto te maken, maar dan kan je natuurlijk niet eindeloos proberen om zo gek of creatief mogelijk gekiekt te worden. Met het resultaat zullen we geen prijs winnen, denk ik zo. Zürich ligt aan de afsluitdijk en is vermoedelijk zo genoemd omdat het aan de zuidelijke oever lag, genaamd Zuder (zuidelijke) een ich (oever) in het Fries. Na Zürich zijn we naar Bolsward gefietst en hebben mijn zus en zwager verrast; heel gezellig! Al met al  waren het leuke dagen en de tijd vliegt, zo gaat onze wereldreis die uit 23 bestemmingen bestaat, wel een tijdje duren.