Schudden op die wielen

Maandag 7 februari '22

Elos

Na een goede nachtrust de plannen doorgenomen; eerst ontbijten, daarna sporten en wandelen.

Van het een op het andere moment begon het ontzettend te waaien. Harde wind én zon. Dit was niet volgens de weersverwachting. We stonden te schudden op onze banden. Grote vrachtwagencombinaties draaiden het pad op, achteruit manoeuvrerend en daarna weer terug. Kleine vrachtwagens kwamen af en aan om een lading grond te storten op  het ommuurde veldje naast ons.

Rond een uur of tien ging het strandpaviljoen open voor een paar locals. Naast het paviljoen staat een huis aan het strand en daar woont een oudere vrouw met vier katten. Gisteren zagen we haar een rondje lopen mét haar katten om haar heen; vandaag idem dito. Wij vertrokken voor de wandeling zonder al te veel keus; rechtdoor wandelen tot we het dorp zouden bereiken. Ronald had een stok meegenomen om eventuele loslopende honden op afstand te houden. We kwamen al snel die grote vrachtwagencombinaties tegen; er werd citrusfruit geoogst.

Héél véél sinaasappels werden in kratten ingeladen. Iets verderop waren vier mannen bezig om een houten paal te installeren voor de elektra. Één van de mannen klom naar boven om de draden door te trekken.

Zo meer landinwaarts was de wind veel minder en werd het steeds warmer. We liepen tussen de sinaasappel- en olijfboomgaarden en een olijfbomenkwekerij.

De eerste huizen verschenen, mooie huizen aan de rand van het kleine dorp. De honden zaten hier achter de hekken en blaften naar ons van het begin tot het eind van het hek rennend en grommend. Langzaam kwamen de oude huisjes, soms krotten waar de honden of aan een korte lijn liggen of in een veel te klein hok zitten. Deze blaften aanzienlijk minder. Veel huizen hebben onder het huis een totaal open ruimte waar de auto staat en de was hangt.

Ze wonen dan op de eerste verdieping. Het is een superklein dorp met een plein waar wat terrassen aan liggen, een supermarktje en de bakker. De school en de kerk staan in een zijstraat.

Op de terrassen zaten wat mannen koffie te drinken. Na een rondje plein te hebben gedaan zijn we dezelfde weg teruggegaan. 10.650 stappen (7,6 km) later zaten we uitgeteld in de camper. We hebben een brood gebakken van een klaar en wel Italiaans meel (van mijn zus en zwager gekregen) in onze wonderpan; heel goed gelukt en heerlijk.

Tijdens het bakken, en tijdens ons spelletje Yatzee, schrokken we op van een enorme knal of een soort ontploffing. Het leek alsof het onder of vlak naast onze camper vandaan kwam en we schrokken ons een hoedje. We controleerden alles rondom en in de camper, maar het leek in orde. Ook de eigenaar van het paviljoen kwam poolshoogte nemen. We waren zo geschrokken en het zat ons helemaal niet lekker dat we niet wisten wat het was. Een half uurtje later kwamen een paar auto's in de schemer aangereden met een lange ladder. Aan de overkant van ons keken ze omhoog en iemand klom op die ladder. Ik er naar toe om te vragen wat er aan de hand was en om te zeggen dat we een enorme knal hadden gehoord. Ja, een transformator of iets anders in de elektrapaal was ontploft. Geen probleem, het was nu in orde verzekerden ze mij. Goh, wat waren wij opgelucht nu we wisten wat de oorzaak was. De wind kreeg nu stormachtige neiging en we zijn wat verder meer in de luwte gaan staan. Morgen een nieuwe dag richting de volgende 'vinger' met de eerste stop in Githio.