De wondere wereld van Tjechië

Donderdag 13 januari '22

Praag

Heerlijk geslapen. Eén camper ging en een ander kwam; de eigenaar rende ernaar toe om zijn verhaaltje te doen. Wij vertrokken rond half elf. Mooi rustig weer; heel lichtblauwe hemel met een schemerig zonnetje wederom zonder een zuchtje wind. Om de twee dagen moeten we gas tanken dus dat was de eerste taak deze dag. Op weg naar Praha (= Tjechisch voor Praag) met een kleine 300 km te rijden. We beginnen aardig te wennen aan de rijen vrachtwagens (Hongaren, Polen, Roemenen, Tjechen) en de laagvliegende passerende personenauto's. Vlak vóór de grens hebben we het benodigde vignet online gekocht en binnen 10 minuten hadden we een e-vignet ontvangen. Zonder problemen over de grens gereden. De eerste echte bergen mét sneeuw en een laagje sneeuw in de bermen.

De sneeuw was zeer plaatselijk bleek toen we na een bergtunnel in een totaal groen landschap kwamen. En dat ging zo af en aan. In Praag was er geen vlokje sneeuw te bekennen, maar het is wel koud. Net buiten Praag hebben we een camperplaats op een schiereiland; 'Praque Camp' (N50.05594 E14.41364). Links en rechts van ons stroomt de brede rivier de Moldau met op beide oevers huizen. Op de smalle landtong waar wij onze stek hebben, is een soort stadscamping aangelegd. Er staan 5 campers, waar tot nu toe nog geen mens te bekennen is; ook niet bij het aanmeldingshokje. Er hangt een papier waarop staat dat je kan gaan staan waar je wil en dat je de volgende dag kan betalen. Er staat nergens een prijs, dus ons benieuwen. De zonsondergang is wonderschoon. Op de verlichte  oevers na, is het hier pikkedonker om ons heen en doodstil. Een heel aparte plek! We hebben de avond weer gebruikt voor een switch; de voorraad etenswaren in een ladenblok in d wat hogere kast en dus beter bereikaar en de boeken, lakens, slopen, etc. in de kratten onder ons bed.

Ik heb een beetje gekke selfies gemaakt met een fun-toets op mijn telefoon.

Vrijdag 14 januari '22

Praag 

Één lange mooie zonnige stralende fantastische dag in Praag. Na de gordijntjes open geschoven te hebben kregen we een spectaculaire zonsopgang recht voor onze neus vanuit ons bedje. Precies zoals op een plaatje staat in de camperfolder. De zon schoof boven de berg en begon voorzichtig te schijnen over de rivier en tegelijkertijd vloog een drietal zwanen laag over het water. Ik was niet snel genoeg om de zwanen op de foto te krijgen. Wel de zonsopgang vastgelegd. Wat een begin van de dag! 

 De camperplek is prima; we kunnen lekker warm douchen en we hebben een wasje gedaan in het washok en wel op een hele speciale manier. We hebben een waszak gekocht waar een kleine was in past,

je doet er naast het water een waspoeder-papiertje bij en je vouwt de bovenkant tweemaal om en klipt 'm dicht. Na 3 minuten de was over het ingebouwde wasbordje gemangeld te hebben, is de was klaar! Het waswater vervangen door vers water en dezelfde behandeling geven en ..... klaar. Dan hebben we een schattig klein etuitje waar een waslijn in past. Deze klik je om twee boomstammetjes en het wasgoed klem je tussen de lijn en een tweetal kralen die om het lijntje zitten (vervanger voor de knijpers). Hartstikke tevreden over het resultaat en de manier waarop. Na dit ritueel hebben we onszelf goed ingepakt en gingenop weg naar een bootje wat ons voor €2,- over zou brengen naar de andere kant van de rivier. Het bootje vaart om de 20 minuten en zigzagt een route van wal naar wal en weer terug. Een heel leuke ervaring.

Van daaruit de stad bewondert vanaf de eerst tot de laatste blik. Alleen maar mooie gebouwen, kerken, pleinen, doorgangen onder gebouwen door, prachtige winkels en veel restaurantjes en café's. 

Het is rustig zowel qua aantal mensen als qua geluid. Er is wel veel verkeer, maar dat rijdt vooral om de stad heen. De mensen zien er stijlvol gekleed uit; daar kan ik me echt aan vergapen. Het contrast is des te groter en schrijnender als je de verminkte zwervers ziet die op mensonterende manier bedelen. Rond drie uur de terugtocht per voet gedaan. We wilden eigenlijk nog wat groenten inslaan, maar we zijn gek genoeg geen enkele supermarkt tegen gekomen. Om vier uur moe en voldaan bij de camper aangekomen. Wat een héérlijke dag die we afsluiten, na de persco die momenteel ver  van ons af staat, met 'gouwe ouwe' muziek. 

zaterdag 15 januari '22  

Bratislava  

We krijgen het in de vingers; ons leven in de buscamper. We hebben wat overtollige spullen weggeknikkerd. Dat klinkt niet milieubewust, maar we hebben de bruikbare spullen boven op een afvalbak gezet. Wij zijn zelf ook wat meer ontspannen natuurlijk. We hebben elke dag een heerlijk ontbijt plus lunch en we koken de sterren van de hemel op de twee pitten. Daarna zeggen we tegen elkaar 'wat hebben we weer lekker gegeten!'. Vanmorgen eerst naar de Hornbach gegaan omdat Ronald al een paar dagen op jacht is om een 12V-stopcontact te scoren. Tot op heden niet gevonden. Na wat verse groeten en fruit bij de Lidl ingeslagen te hebben, zijn we op weg gegaan richting Bratislava. De lucht is grijs, af en toe een laagje sneeuw in de berm, maar nog steeds windstil en ontzettend rustig op de weg wat vooral komt omdat er weinig vrachtwagens rijden. Vanaf de plaats Brno in Tjechië werd het opeens strakblauw met een stralend zonnetje. Ronald zette lekkere road trip songs op, zoals onder andere 'everybody love somebody' van de Blues Brothers en voort gaan we in de Happy Camper. We tanken voor de derde keer vlak over de grens in Slowakije en berekenen dat we gemiddeld 1 op 11,5 km rijden. Ook voor Slowakije hebben we een e-vignet gekocht en tegelijkertijd één voor Hongarije besteld. Bij de grensovergang werd het verkeer in een paar bochten langs de leegstaande douanehokjes geleid en kon daarna weer verder op de snelweg. Vlak voor Bratislava zijn we afgeslagen om bij de (niet officiële) camperplek 'Parking Devin Kasteel' (N48.17565 E16.97951) te komen. Eerst langs bedrijven, daarna tussen weilanden door om uiteindelijk vrij plotseling op de plek van bestemming te komen. Een ontzettend druk bezochte plek met een overvol parkeerterrein. En dit alles voor een ruïne van een kasteel waarvandaan een aantal wandelingen zijn uitgezet. Aan de voet van dit terrein is een kinderspeelplaats aangelegd, een klein afhaalbuffet voor glühwein en twee skihut-achtige bars inclusief de nog aanwezige kerstversiering, waar flink gebruik van werd gemaakt. Het is kennelijk het enige uitje in de omgeving voor gezinnen en vriendengroepen; het is een komen en gaan. De  mensen lopen in volledige ski-uitrusting: skikleding, mutsen, wanten en skibrillen. Er is in de hele omgeving tot in de verste verte geen sneeuwvlokje te zien en het is 5 gr boven nul! Heel grappig dus. En wij staan ertussen op een plek midden op om het hele gebeuren rondom in ogenschouw te nemen. Bovendien hielden we ook in de gaten of er een ruime plek aan de kant vrij zou komen. Toen het echt bijna donker was, waren de meeste auto's verdwenen en konden wij in de lengte aan de kant gaan staan. Er zijn geen andere campers (die zien we trouwens heel weinig onderweg) en we staan schuin tegenover een woning. We hebben samen afgesproken dat als er iets engs zou gebeuren, zoals iemand die bij ons aan zou kloppen of iets dergelijks, dan zou Ronald het licht aan doen en ik zet dan het geluid van een blaffende hond aan via youtube. Haha. Gelukkig zijn we beiden niet zo angstig van nature aangelegd. Het is onbewolkt en de bijna volle maan schijnt door het dakraam. Ik wil nog wel even kwijt dat we het best 'druk' hebben. Je bent toch steeds bezig  met organiseren en opruimen. We doen nog steeds spelletjes (rummikub is het nu hélemaal) voor het eten en onder het genot van een sin alcohol drankje. Na het eten halen we met moeite het journaal. Aansluitend foto's bekijken, verslag schrijven en de volgende dag voorbereiden.

Zondag 16 januari '22 

Boedapest

Het was afgelopen nacht redelijk rustig; tot 1 uur kwam er wat jeugd met auto's het plein op maar het was voor ons niet vervelend ofzo. Na 1 uur was het plein uitgestorven op ons na. Toch zijn we in de ochtend wat dichter bij de stad gaan staan zodat  we deze al  wandelend konden bekijken. Het was ontzettend rustig en niet bijzonder. Na een lekkere koffiepauze zijn we teruggekeerd naar de grote parkeerplaats aan de Donau en we waren opgelucht dat onze fietsen er nog op zaten. Daarna richting Boedapest en was het ontzettend rustig op de weg; we waren soms lange tijd alleen op de weg. Maar .... dit werd in Boedapest een heel ander verhaal. We hadden een aantal camperplekken en/of campings opgezocht, maar deze waren of niet te vinden, of gesloten of niet bereikbaar door een wegopbreking of je moest een speciale app hebben die wij niet konden downloaden. En het was zó ontzettend druk dat we door alle commotie op de trambaan terecht kwamen en bij de scherpe bocht om terug  te keren op de stoeprand stuiterden. We hadden een afslag gemist en toen kwamen we van Boeda in Pest terecht en móesten we in een lange file langs de Donau op een hele smalle tweebaans weg rijden voor we een afslag vonden om uit  deze benarde situatie te komen.  Ik heb door de hele stad gereden en inmiddels was het donker en hadden  we diverse keren de hele stad gezien. Ik kan jullie wel zeggen dat er menig vloek is gevallen. Ik was er zo overspannen van geworden dat we besloten om hier zo snel mogelijk weg te gaan; heel jammer want juist deze stad leek ons geweldig. Bij de eerste P heeft Ronald het stuur overgenomen en weer 30 km verder richting Belgrado zijn we op een verlaten grasveld naast een gesloten benzinestation gaan staan om de nacht door te brengen. Tot overmaat van ramp lekte de waterleiding.

Maandag 17  januari '22    

Richting Belgrado  

De ochtend op het grasveld gebruikt om de waterleiding te repareren. Gelukkig was het lekwater in de plastic bestekbak terecht gekomen. Het benzinestation naast ons was weer open en daar hebben we weer van alles getankt (gas, diesel, water). Al vanaf Hongarije is het héél rustig (Boedapest uitgezonderd). De wegen zien er uit als lappendekens met onverwachte diepe gaten. Af en toe  klapten we in zo'n krater en kwamen zo hard terecht dat het een wonder was dat de camperinhoud, ons incluis, het hield. Verder tuften we met 100 km per uur met de cruise control tussen de Hongaarse en Servische toendra's. Nog steeds niet geplaagd door een drupje water of sneeuw. Wel bewolkt en aantrekkende wind deze dag. In de middag kwamen we aan bij de door ons opgezochte camperplek aan de Donau; helaas gesloten terwijl deze op internet het hele jaar open zou zijn. We hebben de camper vóór de ingang gezet en konden de rivier niet zien.  De huizen naast de camperplek/camping zijn oud, vervallen en verlaten. Het bedrijf tegenover ons ziet er qua bouwstijl leuk uit maar is in de avond natuurlijk niet in gebruik. We staan weer alleen, er ligt een beetje sneeuw om ons heen en opeens begon het kort te regenen. Een gek geluid zo'n eerste buitje op de camper. Sinds we in Servië zijn, hebben we geen internet. Ronald heeft de hele avond nog aan de waterleiding zitten klussen wat toch een beetje behelpen is zonder de juiste materialen. Het is even wennen zonder internet. We kunnen 'niets' beginnen: geen camperplek opzoeken, geen geld bekijken, geen lampen thuis in Heemstede aan zetten. Dit laatste kunnen we namelijk van een afstand via internet regelen. 

Dinsdag  18 januari '22

Predejane 

Héérlijk geslapen. Een práchtige zonsopgang aan een onbewolkte hemel. We zijn rechtstreeks naar de Ikea Belgrado gereden. Onder het genot van een lekker bakkie koffie op ons gemak op internet onze zaken geregeld en de krant gelezen. Nu we er toch waren,  hebben we nog wat extra handige opbergbakjes en -zakjes gekocht en bij de afdeling etenswaren zalm en rösti voor het avondeten ingeslagen. In één rechte weg  langs Nis naar motel Predejane gereden, een motel tussen de bergen aan het dorpje Predejane. Voor €20 konden we op de parkeerplaats staan en van de wc plus douche gebruik maken.  Ik ging als eerste naar het bijbehorende met felle tl-balken verlichte restaurant waar we ons moesten melden voor de douche. Een mevrouw uit de keuken liep met me mee en deed het licht en de douche aan. Niemand sprak een woord over de grens. Ik had een koud-lauwe douche, maar Ronald had na mij een heerlijke warme douche. Het was flink koud zo tussen de bergen. Waar ik elke keer weer erg aan moet wennen, zijn de roedels zwerfhonden. Dat gaat me zo aan het hart.

Woensdag 19 januari '22 en donderdag 20 januari '22

Paralia in Griekenland !!!

Vroeg uit Predejane vertrokken nadat ik ook een lekkere warme douche had genomen. Rustig op  de weg tussen grote vlaktes, besneeuwde bergen en groene hellingen. We hadden best een rit voor de boeg; 372 km om in Griekenland bij onze eerste camperplaats te komen. Ik reed in de ochtend de eerste helft en dat was dwars door de bergen; werkelijk een prachtige rit. Voor de lunchstop kwamen we per ongeluk in een dorpsstraat terecht waar ontzettend veel mensen in een lange optocht liepen. Wij hadden onze camper half op de stoep geparkeerd waardoor de mensen links en rechts om ons heen liepen.  Af en toe keerde iemand zich om en deed een duim omhoog. Wij denken dat het een soort processie-achtig gebeuren was, omdat er ook een pastoor in vol ornaat meeliep. Het is een stralende dag met volop zon. De rit ging dan  ook voorspoedig. Bij de grens van Noord-Macedonië werd ons gezegd dat we een Covid test nodig hadden om de Griekse grens over te komen. Een stukje terug  gereden om bij een speciaal daarvoor ingerichte loods de test te laten doen. Het was daar heel druk natuurlijk. Na 30 minuten kregen we ons papier met de negatieve uitslag. Weer naar de douane waar we daarvoor ook geweest waren. Een paar meter verder stond een behoorlijke rij bij de Griekse grens. Bijna alle auto's werden doorzocht en leeggehaald. Na een poosje waren wij aan de beurt en toonden vol trots onze Covid testuitslag. Toen hij onze ingevulde 'Passenger Locator Forms' vroeg, moesten we laten weten dat we die niet hadden. Of we internet hadden; ja die hadden we sinds 1 minuut weer. De achter ons staande rij moest naar achteren zodat wij er achteruit rijdend uit konden. Eerst het formulier zien in te vullen. Het lukte ons niet; we kwamen steeds op dezelfde invulkaders terecht. Ik liep met mijn telefoon in de hand weer naar diezelfde douane-meneer om hulp te vragen. Er stond een kluitje mensen aan zijn loket en toen hij mij zag, wuifde hij met zijn hand naar beneden buigend dat ik kon komen. Ik liet mijn telefoon zien met het programma en wat er haperde. Hij pakte mijn paspoort uit mijn handen en zette er een stempel in en commandeerde 'passeporte, passeporte' tegelijkertijd naar de camper wijzend. Ik naar Ronald rennen en kwam terug met zijn paspoort waarop de douane beambte weer tussen de mensen door naar mij wuifde en ook het paspoort van Ronald kreeg een stempel. Ik moet wel zeggen dat ik me buitengewoon vriendelijk glimlachend had gedragen wat misschien bijgedragen heeft. Wederom aangesloten aan de rij met auto's en toen wij weer voor zijn loket stonden, gebaarde hij met een snelle handbeweging dat wij door konden. Wat  een grap! Daarna het tweede loket waar de meneer vroeg of wij sigaretten en/of alcohol bij ons hadden. Toen Ronald antwoordde dat we beiden niet gebruikten, moest hij lachen en mochten we ook direct door. Daarna de derde waar een meneer en een mevrouw stonden. Zij vroegen iets wat wij niet begrepen. Toen ze via ons nummerbord wisten dat we uit Nederland kwamen riep meneer opgetogen 'Hollandia, Hollandia'. Net voordat ik terug wilde jubelen met  'Ólé', mochten we ook daar door. Al met al had dit hele gedoe een paar uur in beslag genomen. Nog een aantal kilometers te gaan naar onze volgende plek.

En ja hoor weer zo'n mooie zonsopgang. Ik ben regelrecht vanuit mijn bedje het strand opgestapt. Er ligt sneeuw op de toppen van de bergen om ons hee; prachtig om te zie Voor het ontbijt hebben we ons een hoedje gezocht om een bakker te vinden. Één winkeltje was open en die had heerlijk vers knapperig brood. Voor de rest had ze  van alles een beetje in voorraad. De was weer gedaan en in het zonnetje laten drogen. De roedel honden werd eerst door een vrouw ieder apart gevoerd met droogvoer. Een uur later kwam een andere vrouw en gaf ook wat voer aan de honden en ze  had een praatje voor ieder. Nog een uur later kwam een oudere man met de auto met een bootje op zijn aanhanger die vlees had voor de honden. Ze werden er helemaal 'gek' van en ze renden om zijn auto heen. Die beesten hebben hier een prima leven zo. Die meneer kwam naar ons toe en zag aan ons nummerbord dat we uit 'Hollandia' kwamen. Na veel gepeins kwam hij op het woord Feijenoord. Nee schudde ik mijn hoofd; Ajax!! Hij kwam meteen met 6 heerlijke kiwi's voor ons. 's Middags zijn we op ons fietsje de omgeving gaan verkennen. Buiten ons dorp is er nog een dorp op fietsafstand. Paralia heeft geen hoge flats en dat andere dorp wel. In beide dorpen is alles  dicht: De ramen zijn afgedekt met rolluiken, alle café's, restaurants en winkels zijn gesloten op het kleine winkeltje na dan. En in het andere dorp was een supermarktje open en daar zat een Nederlands echtpaar aan een tafeltje aan de Retsina. Hoe is het mogelijk; we hadden verder nog geen mens gezien. Dit echtpaar woont hier al 10 jaar en in de zomer gaan ze terug naar Tilburg. Ze vinden het hier aan deze Griekse kust een gekkenhuis in de zomer. Dat lijkt ons ook; de nu lege straten bestaan uitsluitend uit toeristische ijssalons, souvenirwinkeltjes, strandtenten en disco's. We hebben in dat supermarktje wat verse groenten en olijven gekocht; heel goedkoop. Het echtpaar vertelde dat het in het weekend wat drukker wordt en dat er dan ook enkele restaurants open zijn. En dat de Grieken altijd heel aardig zijn voor de Hollanders die hier komen wat we inderdaad gemerkt hadden. Op de vissers na is het dus uitgestorven, maar wij zijn heel gelukkig op deze manier. In het haventje waar wij staan, is het een komen en gaan van de vissersbootjes. Het schijnt dat de verse vis elke dag bij de visafslag hier in het dorp verkocht wordt. Na de fietstocht hebben we de bus gewassen en dat was nodig ook; hij glimt ons tegemoet in het zonnetje. Ik heb meteen het meeste plastic afval om ons heen opgeruimd. Alles helemaal netjes om ons heen, inclusief ons 'huisje'.