Heb ik vandaag iets of niets te vertellen; dat is de vraag

Het is windstil en wat vochtig als ik vanmorgen de gordijntjes open schuif. Er lopen drie pauwen in ganzenpas voorbij, daarna komt een haan met twee kippen van tegengestelde richting de hoek om. De jongste boerendochter rijdt op een paard in de paddock, de twee geiten kruipen uit hun rioolbuizen en wij zetten een kopje koffie en bakken broodjes in onze wonderpan. Ik vraag me af wat het zo fijn maakt hier. Het zijn juist die kleine waarnemingen en het feit dat de boer en zijn dochters hun eigen gang gaan. Op deze manier krijg je de gelegenheid om je volledig op je gemak te voelen. Ik heb tot nu toe geen boerin gezien, volgens mij is die er niet. Het regent af en toe een drupje; niet genoeg om ons tegen te houden om met de fiets naar Callantsoog te gaan. Een mooie tocht die uiteindelijk langs de kust voert. Google meldt dat Callantsoog een heel gezellig dorpsplein en ongeveer het mooiste strand van het land heeft. Met het eerste ben ik het totaal niet eens; het dorpsplein is groot en open met veel parkeerplaatsen voor de vooral Duitse auto's. We hebben een terrasje gepakt, nou ja 'pakken' kan niet meer. We moesten bij de ingang van het omheinde terras wachten op de gastvrouw of -heer die ons de lijst met reglementen van de RIVM voorhield. Daarna beide handen wassen waarna we plaats mochten nemen op een aangewezen plekje. Gasten die achter haar rug om liepen, werden door haar terug geroepen. Bij de koffie met appelgebak werd zonder te vragen een klein glaasje met slagroom geserveerd met wat later bleek een laagje likeur onderin. Wij drinken beiden sinds een half jaar geen alcohol meer en wij hadden het er beiden niet voor over om dit glaasje te drinken. Het valt ons regelmatig op dat men er gewoon van uit gaat dat je alcohol drinkt. Haha dat hadden wij zelf ook niet gedacht in de tijd dat we nog een wijntje dronken. Een rondje plein gedaan waar uitsluitend kledingwinkeltjes en winkels met zogenaamde beach-snuisterijen te vinden waren. En de terrassen natuurlijk met nog een bakker en een slager. Aan het eind de strandopgang genomen en hier had Google echt gelijk; het is een prachtig breed strand met het fijnste witte zand ooit. Na de strandwandeling weer terug op ons fietsje. Op aanraden van onze vriendin Thea letten we extra op de kleine kraampjes en stalletjes onderweg. De meest verrukkelijke aardbeien gescoord en bij de imker langs voor honing, wat er helaas niet stond. Het begon nu toch wel dusdanig te regenen dat het tijd werd om naar de camper te gaan om heerlijk te koken en plannen te maken voor morgen. We gaan terug naar het noorden; naar Den Helder. 'Het is veel interessanter om je te laten verrassen door wat er op je pad komt. Met die instelling is het leven een avontuur.' aldus de Britse schrijver Elizabeth Day in de laatste Flow.