Ge-hydra-teerd !

Maandag 31 januari '22

Ermióni

Wakker geworden door de vele opvallend mooie auto's, zo'n 80 stuks als het er niet meer waren, met uitsluitend moeders die hun kinderen naar school brachten. Naast de school stond een lang fietsenrek die hélemaal leeg was. Om 13.15 uur stonden ze er weer in drie rijen dik om de kids weer op te halen. Zoals weeronline voorspeld had; het was práchtig stralend zonnig weer en het wordt ook steeds een graadje warmer. We startten de dag met onze eerste sportsessie in deze vakantie. We hadden de sportelastieken in alle vormen en afmetingen meegenomen en we konden mooi aan de  slag in het speeltuintje naast de school.

Na de lunch zijn we ons gaan voorbereiden op een bezoek aan het eiland Hydra. We hadden tickets gekocht voor de ferry van 14.55 uur vanaf Ermióni.

Dertig minuten later stapten we aan wal van het eiland. Hydra behoort tot de Saronische eilanden met een oppervlakte van ruim 64 vierkante meter. De grootste lengte is 20 km. Je komt met de boot aan in de hoofdstad Hydra-stad. De stad is op berghellingen gebouwd met huizen waarbij de onderste rij een winkel, een café of een restaurant is. De oude huizen zijn of worden nog gerestaureerd in de oude stijl. De stad heeft alleen maar kleine pleintjes en smalle steegjes die uitsluitend per trap te bereiken zijn. Dit houdt in dat er geen auto's kunnen rijden, het hele eiland is vrij van gemotoriseerd verkeer. Als vervoer- en transportmiddel wordt gebruik gemaakt van ezels, paarden of kleine trekkarretjes.

Het was zó ongelooflijk indrukwekkend: de ezeltjes met bouwmaterialen aan de zijkant van hun rug, de klingelende bellen van schapen in de bergen, de kippen en hanen en niet te vergeten de ontelbare katten. Het gevoel dat er géén gemotoriseerd verkeer te horen is  en de daardoor ontstane rust  kan ik niet omschrijven. Erg leuk zijn de gezellige terrasjes en kleine winkeltjes die verspreid liggen rond de haven. Wij merkten dat men zich voorbereid op de lente, iedereen is bezig met klussen en verven. Wij zijn van de ene trap naar de andere trap gelopen, op en af, het ene na het andere prachtige huis, soms letterlijk op rotsblokken gebouwd, bewonderd. 

Allemaal even authentiek. Vanaf elk plekje hadden we een betoverend mooi uitzicht. We konden er niet genoeg van krijgen. Rond de haven zijn boven de straten de stalen kabels te zien waar in de zomer de zonnedoeken aangehangen worden.

De Canadese singer-songwriter Leonard Cohen had destijds een huis op Hydra en ontmoette daar in de jaren zestig zijn muze en geliefde de Noorse Marianne. Zij was onderwerp van Cohen´s beroemde lied ´So long, Marianne´. Na het overlijden van Leonard Cohen is een ´memorial bench´ gemaakt aan de kustweg.

In de namiddag zijn wij op een terrasje aan de haven gaan zitten om een potje thee te drinken. Ook hier zijn weinig toeristen op wat backpackers na. Hydra was en is een eiland wat veel kunstenaars aantrekt en die sfeer voel je, het is vooral heel relaxed! Na de thee nog even in de schemer rond gebanjerd voordat we een vegetarische pita bij een restaurantje in de haven hebben gegeten. Het is ´s avonds fris dus bij de twee geopende restaurantjes stonden vuurfakkels. De gebouwen en huizen zijn prachtig verlicht. Kortom Hydra is uniek en onvergetelijk.

Om 20.10 uur hadden we de ferry weer terug. We stapten uit met onze Franse camperburen die een paar dagen eerder voor ons waren komen staan. Dit jonge Franse stelletje had de ferry van 7.00 uur genomen om op Hydra een hike van 25 km te lopen. Wij vroegen van alles en nog wat aan elkaar, zij waren waarschijnlijk net als wij blij dat we ook eens iemand spraken want van de Grieken hoef je het niet te hebben. Zij waren al sinds augustus met de camper op stap. Op onze vragende blik gaven ze aan dat ze alles verkocht hadden wat ze hadden en ze hadden hun banen opgezegd. Ze leefden en reisden van hun gespaarde geld. Nog even over de Grieken; tot nu toe ervaren wij de Griekse mensen als introvert en afstandelijk. Ze maken nauwelijks met ons contact, ze kijken niet op of om, ze lachen niet, ze knikken niet, ze groeten niet. Het lijkt alsof ze ons niet zien. Nu zijn wij de Turkse mensen gewend en zij zijn eigenlijk het tegenovergestelde. Maken altijd contact, zijn vriendelijk, nieuwsgierig, zullen altijd naar je toe komen en zullen je altijd helpen. Toen we in Turkije woonden en/of vakanties vierden, hadden we er wel eens genoeg van, maar aan dit afstandelijke van de Grieken moeten we toch wel even wennen.

Dinsdag 1 februari '22

Nafplio  

Heerlijk geslapen en na het ontbijt tegelijk met onze Franse buurtjes vertrokken; zij richting Albanië en wij richting Nafplio. We hadden deze wat grotere plaats uitsluitend uitgezocht omdat we weten dat hier een wasserette te vinden is. Onderweg via een bergweg naar een bezinepomp mét LPG gereden en vandaaruit langs onder andere Didima richting Nafplio. In Didima kan je vanaf de weg een paar enorme ronde gaten in de bergen zien die waarschijnlijk door ingeslagen meteorieten zijn veroorzaakt. Als je heel goed op de foto kijkt, kan je zo'n gat zien.

We staan aan de haven van Nafplio met links van ons rijen geparkeerde vrachtauto's en voor en achter ons een rij campers van voornamelijk de Duitse nationaliteit. In een graslandje aan het eind staan een drietal bussen met Roma-gezinnen. In de middag heeft het een paar uur geregend maar het  is daarbij 17 gr. Zodra we in de rij campers stonden, hebben we al onze was bij elkaar verzameld en zijn met twee vuilniszakken vol naar de wasserette aan het eind van de straat gelopen. Was dicht. Waarschijnlijk om 17 uur open. Terug in de camper wat zitten chillen en om 17 uur weer met de zakken richting wasserette; gesloten. De buren aan de overkant wisten te melden dat ze morgenochtend om 9 uur weer open zijn. Wij weer terug door de straat waar redelijk verwaarloosde troosteloze lage flatgebouwen staan met de zonneschermen zo laag naar beneden gelaten dat de schelle tl-lampen binnen aan moesten.

Op elk balkon hing onder die schermen een vogelkooitje met een zingend vogeltje die óver de straat heen, luid tegen elkaar op floten; dat was het enige wat leuk was in deze wijk. Wij zijn in de namiddag toen het weer droog was, de oude wijk ingegaan. Het is op toerisme ingesteld; veel restaurantjes, bars, terrasjes, winkeltjes etc. Ziet er wel leuk uit.

Op de top van een heuvel staat een burcht die nu in de avond mooi verlicht is. Die willen we morgen, nadat we die waszakken weggebracht hebben, gaan bezoeken.