Windkracht 4, maar niet heus

Zondag 30 januari '22

Ermióni    

We zijn voor het eerst uit eten geweest, het was niet eenvoudig of juist wel want er was één restaurant open. Een ongezellig als een  kantine uitziende gelegenheid waar ik voor de beleefdheid nog vroeg of het 'restaurant' open was. Vooraf brood met olijfolie, daarna één gegrilde groentesalade die echt lekker was en voor ieder een gefrituurde vis waar knoflookpasta bij lag. Voor ieder een halve liter 0.0-bier en de rekening was €40,- wat we best pittig vonden. Over het algemeen kunnen we zeggen dat de prijzen gelijk zijn aan die in Nederland. Het 'restaurant' bleek bij naderzien het te moeten hebben van de afhalers van met name pita souvlaki. Om de haverklap ging de telefoon met een ringtoon die in een groot warenhuis tot elke etage te horen zou zijn. Behalve wij zat nog één meneer iets te eten. De twee overige aanwezige gasten zaten inclusief de ober naar een immens groot beeldscherm te kijken waar voetbal op te volgen was. Terug in de camper overviel ons beiden een gevoel van 'vol'-heid. Al gauw lagen we onder de wol, maar ik werd zó misselijk dat ik met de opvouwbare emmer in uitgeklapte stand voor me aan tafel zat. Niks gebeurd en ben na een half uurtje toch maar weer gaan liggen. We merken dat we sinds we zo'n vier jaar geleden vegetarisch zijn gaan eten en ons hele eetpatroon wat gewijzigd hebben, niet zo goed tegen bijvoorbeeld gefrituurd eten kunnen. Behalve dit ongemak speelde de wind buiten ook een rol; er was windkracht 4 voorspeld. Daar zal ongetwijfeld een gemiddelde mee bedoeld zijn; de wind hoorden we in golven over de huizen en het schooltje, over het plein en onze camper aan komen rollen met grof geweld. Aansluitend werd het doodstil (windkracht 0) tot de volgende golf harde wind zich aandiende en deze hoorde en voelde als windkracht 8. Dan kom je op het gemiddelde van 4. Het enorme gekletter van de fietsenhoes achterop waar wij naast liggen, hield ons nog het meest uit onze slaap. Midden in de nacht besloten wij de camper te keren en trokken toch maar onze jassen aan om achter het stuur te kruipen. Er was niemand op het plein, maar áls er iemand aan zou komen rijden en die had ons dan als twee oudere camperaars in ons blote bast in de camper achter het stuur zien zitten zou dat op z'n minst wel gek zijn geweest. Dus mét onze jas aan de camper omgekeerd, zodat de noorderwind op de voorkant terecht kon komen. Dat hielp en we zijn eindelijk in slaap gevallen. Wakker geworden door een kiertje zon door ons dakraamgordijn; een goed teken. De hele baai rondgewandeld, op de bovenste punt bij een heel oude Griekse molen konden we we zien hoe rond de beide landtongen van de baai naar elkaar toebogen.

Één van de landtongen is van boven af naar beneden toe volgebouwd met uitzondering van de punt waar een park is. We zagen de zee aan de andere kant van de landtong en besloten om daar ook naar toe te wandelen. En daar was het zó leuk: vol met terrasjes tot bijna in zee, restaurantjes, leuke huizen en hotels. De terrassen omheind door  plastic zaten overvol. Hier hadden we gisteravond waarschijnlijk volop keuze gehad.

Aan het eind zijn we heuvelopwaarts dwars tussen de huizen, door leuke smalle straatjes terug gelopen tot we weer heuvelafwaarts praktisch op ons plein waar de camper staat, uitkwamen. Ermióni is een verrassend Grieks plaatsje waar het vandaag (zondag) een hele reuring is. Het is inmiddels onbewolkt en prachtig zonnig weer met nog wel een koud aanvoelend windje.

Het valt ons op dat er hier wel wat vluchtelingen zijn neergestreken; een aantal van hen verkopen ruitenwisser-rubbers. Ze lopen de hele dag met een bosje van die rubbers langs alle auto's. De namiddag hebben we besteed aan een wandeling door het park. Over de zee kan je het eiland Hydra zien liggen én daar willen we morgen naar toe. De verwachting is dat maandag een hele zonnige dag gaat worden.