Meer dan 1000 TRULLI

vrijdag 11 maart '22

Polignano a Mare

Toen we onze gordijntjes open schoven zagen we alweer sneeuwvlokjes; weliswaar een lichte bui maar wel aanhoudend. We staan dicht bij de oude monumentale stad, waarvan twee wijken vrijwel alleen uit trulli bestaan. We hebben ze alle twee bezocht; er zijn siamese trulli te vinden, een trullo kerk en de enige trullo die uit twee verdiepingen bestaat.

De wijk Rione Monti, met zo'n 1000 trulli, is in 1910 tot nationaal monument uitgeroepen.

In 1996 werden de trulli opgenomen in de lijst van werelderfgoederen van UNESCO. Er liepen her en der wat toeristen rond, maar als je de verhalen mag geloven, dan kan je in de zomer over de hoofden lopen. De wijk Aia Piccola, de minst toeristische, vonden wij dan ook meteen de mooiste. Deze trulli werden nog gewoon bewoond en waren niet in gebruik genomen als winkeltje of restaurantje.

Sommige planten zijn ingepakt met plastic om ze te beschermen tegen de kou.

 Op sommige daken vind je een wit teken. Het zijn vaak christelijke symbolen, zoals een kruis of een hart en een pijl (staat voor Santa Maria Addolorata).

Ronald is nog bij iemand naar binnen geweest en kreeg een rondleiding waarbij het hem opviel hoe mooi het opgeknapt was en hoe goed bewoonbaar. De vele winkeltjes in Rione Monti zijn al open en we werden herhaaldelijk dwingend aangesproken om in hun winkeltje te komen kijken. We hebben in een trulli een koffie met een overheerlijke  bocconotti met banketbakkersroom genomen. Het is wel een heel aparte ervaring om zoveel trulli bij elkaar te zien maar op een gegeven moment hadden we het wel gezien en zijn we teruggekeerd naar de camper. Steeds zagen we in de verte bij de zee de zon schijnen en we hadden behoefte aan warmte. Alle dorpen die we bezocht hadden, liggen hoog op heuvels en het was er ronduit koud en soms lagen er nog restanten sneeuw. Toen we van Alberobello naar Monópoli reden, hadden we flinke afdalingen naar zeeniveau. Maar ...... we kwamen in de zon met een overwegend blauwe hemel; heerlijk! Het vissersstadje Monópoli ligt direct aan de Adriatische zee en heeft een klein stadscentrum en een haven waar ze met spandoeken hun ongenoegen kenbaar maken.

Het oude centrum heeft een mengelmoes van middeleeuwse straatjes en pleintjes. De hoge huizen worden in de hoogte aan elkaar verbonden door stenen poortjes.

Een prachtige ligging en leuk om er door heen te slenteren.

Langs de kust verder gereden naar de stad Polignano a Mare. We kwamen hier in de namiddag aan en hebben een plek op een enorm leeg terrein; een uitkijkpunt over zee. Tot nu toe komen er steeds auto's staan om wat te drinken en we horen luid en duidelijk de muziek uit hun geopende ramen. Af en toe een rondcrossende scooter waar de berijder kickt op harde muziek. Heel typisch dat de auto's op dat hele grote plein, uitgerekend dicht bij ons willen staan. We hopen, hopen dat  dit vannacht voorbij gaat. Het was een heerlijke zonnige namiddag, maar nu wordt het ook koud (2gr 's nachts). We hebben het ondertussen wel heel erg gehad met die ontzettend slechte wegen; dat overtreft onze stoutste verwachtingen. Ronald rijdt voornamelijk in deze gebieden en moet slingerend zijn weg vinden tussen kuilen en gaten. Af en toe  krijgen we een verkeersdrempel, gelijk aan stoephoogte, voor onze kiezen. En waarom een verkeersdrempel vragen wij ons af. Maar ja, de Italianen zijn deze wegen gewend en rijden 'oerend' hard door berg en dal. We blijven nu nog een paar dagen aan de kust en gaan langzamerhand over op de A14 om wat langere ritten te maken; daar verheugen we ons ook weer op.