Op de valreep in het Palazzo

Donderdag 10 maart '22

Alberobello

We wilden vanmorgen dé lekkernij van deze stad bij de koffie en die kan je het állerlekkerst krijgen bij caffè Tripoli.

De 'Bocconotti' zijn er in verschillende smaken crème en wij kozen die met de kersensmaak. Dit caffè is beroemd om deze soort cake of zachte koek met allerlei smaken vulling en terecht. In de kleine winkel stonden twee tafeltjes, wij konden een tafeltje krijgen achter de zaak en later kon een groep nog naar een tussenverdieping hoger.

De jonge ober rende in de rondte om iedereen te kunnen bedienen. Het was uitermate sober ingericht, maar daardoor des te leuker. Ik denk dat dit én de bocconotti's al járen hetzelfde zijn en dat is dan ook meteen het sterke punt. De oude banketbakker/eigenaar van goed 80 jaar staat nog steeds in de zaak achter de toonbank, maar toen wij contactloos wilden afrekenen wist hij niet wat hij moest doen met de bankpas  en riep een klant erbij om te helpen. We waren gisteren vergeten om het Palazzo Ducale te bezoeken, dit 17e-eeuwse gebouw ligt aan het plein meteen rechts van de stadspoort. We waren vanmorgen al langs het gebouw gekomen, maar hadden niet ingeschat dat dit het Palazzo zou zijn. Zonder het te weten hadden we de bewaker die eruit zag als een politie-agent, de weg naar caffè Tripoli gevraagd. Nu bleek dus dat hij de bewaker is van het Palazzo. Wij verwachtten een barok-achtig gebouw aan te treffen, maar het was juist het tegenovergestelde. Een ieder die vóór ons naar binnen ging, werd streng gecontroleerd. Toen wij vroegen of we naar binnen mochten, werden we zonder controle met alle vriendelijkheid binnen gelaten. Het Palazzo werd gebouwd als een vorstelijke residentie en geplaatst op de overblijfselen van het Orsini-kasteel dat in de jaren 1300 was gebouwd. De familie Caracciolo wilde met dit Palazzo, met oorspronkelijk 365 kamers,  hun status tonen. Uiteindelijk is het ontwerp door kosten en politieke veranderingen verminderd, maar het is nog steeds een indrukwekkend gebouw. In het Palazzo is het stadhuis van de stad gevestigd, maar ook een museum. De receptioniste die ons binnenliet, maakte voor ons alle deuren open. De 6 zalen zijn práchtig beschilderd met soms 'trompe-l'oeil' effect.

Door de eerste deur, kan je alle zes deuren zien die exact achter elkaar gesitueerd zijn.

Na elke deur, kom je in een overweldigende kleuren pracht terecht. We wisten niet wat we zagen zo mooi; alle wanden en plafonds geschilderd en puntgaaf. We hebben de receptioniste en de bewaker met 'grazie mille' bedankt.

Wij konden met een gerust hart verder rijden en wel naar Locorotondo. Tijdens onze 'wereldreis door Nederland' hadden wij mensen ontmoet die met hun stokoude Daf de plaatsjes met de leukste namen in Nederland bezochten. Het lijkt erop dat wij dat nu ook doen in Puglia. Het dorpje staat bekend om de ontspannen sfeer. We wandelden door de smalle straatjes die er ontzettend gezellig en mooi uitzien door onder andere de vele bloemen en aangebrachte versieringen.

Er hangen hier trouwens veel van die poppen in de lucht her en der en we weten nog steeds niet waarom die er hangen.

Locorotondo dankt zijn naam aan het rond lopende  stratenplan en de smalle rechthoekige huizen. Van dit laatste merkten wij weinig, want ook hier liepen we door een wirwar van huizen, straatjes en steegjes. Omdat de binnenstad autovrij is, is het daarbuiten erg druk en daarom vonden wij het tijd om naar onze camperplek in Alberello te rijden. De afstanden tussen de dorpen zijn steeds rond de 10 km. We staan op  weer een redelijk nieuw uitziend pleintje uitkijkend op een aantal trulli, naast een net aangelegd speeltuintje  tegenover een kinderdagverblijf.

Toen we aankwamen stond er een Nederlandse camper!! Die vertrok na een uurtje, maar inmiddels is een nieuwe buurman gekomen een ook een Nederlandse. Haha zo zie je ze nooit en nu twee op één dag. Wij namen vanmiddag de tijd om de grote was te doen in een wasserette die hier dicht bij moest zijn. Wij op pad; Ronald met de waszak en ik met het dekbed onder mijn arm. De eerste bestond niet meer en de tweede was 9 minuten verder lopen. Daar aangekomen, bleek de self service én geen wasmiddel te hebben én we konden niet betalen met de bankpas. Geen winkel open om waspoeder te kopen, dus 10 minuten terug naar de camper en onderwijl geld gepind en gewisseld in muntstukken. In de camper onze tubes handwasmiddel opgezocht en weer 10 minuten naar de wasserette. De was duurde 20 minuten en het drogen ook. Veertig minuten later met schone en droge was in 10 minuten terug naar de camper gerend, want het begon een beetje te regenen. We hadden het er maar druk mee, maar nu hebben we ook álles weer spik en span schoon. Het was vandaag half bewolkt met veel wind en morgen wordt het weer een  stukje beter en dan gaan we honderden trulli zien in Alberobello