Van Ostuni naar Cisternino naar Martina Franca

Woensdag 9 maart '22

Martina Franca

Vanmorgen vroeg op pad want het was droog. We zagen de buien rechts in de verte nog hangen, maar links boven zee scheen de zon. Wij zaten ertussen in en dat betekende grijs en koud. Gewapend tot de tanden met sjaal, dikke trui, handschoenen en beenwarmers op stap (wat een verschil met die heerlijke temperatuur in de Peloponnesos). Wij zijn steeds heel benieuwd wat we aantreffen want aan de buitenkant van een stadje kan je je er geen voorstelling van maken. Het lijkt wel of we een theater instapten; vanaf de ring om het oude centrum heen, neem je een willekeurige trap omhoog en je staat midden in een gekrioel van straatjes, steegjes en trappetjes. Dit hele deel 'oude stad' hoort allemaal wit te zijn en dat is het ook alleen ziet het er nu verregend uit. Het was hartstikke leuk om door die wirwar te dwalen.

We waren wel blij dat we tijdens de koffie mét iets lekkers in de camper weer even konden opwarmen. Op de prachtige camperplek hebben we op ons gemak water gevuld en het sanitair geregeld. Die waterkraan werd goed gebruikt; de hele dag door werden flessen en jerricans gevuld. Schoon en wel weer verder naar Cisternino, weliswaar met een kleine omweg omdat we niet meer dwars door die kleine straten en door kleine tunnels willen rijden. De Italianen rijden niet zachtzinnig en zodra we even twijfelen of zoeken, wordt er volop getoeterd. Onderweg  gingen we een kort stuk langs de kust met duinen en daarna weer landinwaarts tussen de trulli door. In het kleine centrum liepen we door de smalle straatjes en over steile trappetjes en genoten af en toe van het mooie uitzicht. Maar het was hier nog kouder; er lag her en der zelfs wat sneeuw!!

We waren niet erg onder de indruk van Cisternino. Tien kilometer verderop in Martina Franca een mooi gelegen nieuwe camperplek gevonden aan de rand van de stad. In een straat verder op hangt een 'levensechte' pop aan een draad in de lucht; heel gek om te zien. We hadden zoiets ook al in een ander dorp gezien, toen schrokken we ervan. 

De stad is rond 1300 officieel gesticht en pas in de 18e eeuw kwam het tot bloei toen het economisch voor de wind ging. De meeste monumenten dateren uit deze periode. Via een stadspoort kwamen we direct in het schitterende centrum, een doolhof van witte straatjes omringd met barokke architectuur zoals kathedralen, kerken en herenhuizen of 'palazzi'.

En ....... hier scheen grotendeels de zon en dat maakte alles zoveel mooier om te zien.

Vooral de kathedraal was prachtig van buiten én van binnen.

Door de hele stad hangen dezelfde plantenpotten aan de muur, soms met een mooie spreuk erbij.

Door de stad heen, zijn vele mooie kledingzaken. Het blijkt dat de beste labels uit Europa hun stoffen naar Martina Franca sturen om deze door de lokale coupeurs en coupeuses te laten omtoveren tot pakken en jassen.

Sinds we in Italië zijn, hebben we praktisch geen buitenlandse toeristen gezien en ook geen mede-camperaars en áls die er zijn, dan zijn het Italiaanse. Wij zijn dus twee van die gekke buitenlanders die begin maart Puglia verkennen. Steeds zeggen we als we iets moois hebben gezien 'dit hadden we niet willen missen' en dát was nu zeker het geval. We hadden Ostuni en Martina Franca niet willen missen.

We sporten niet meer met onze meegebrachte attributen, we vinden het te koud en de camperplaatsen lenen zich er niet voor. We vinden dat we genoeg 'sporten' door het  vele wandelen, trappen lopen en heuvels

klimmen.