Peloponnessos; we zijn d'r bijna

Maandag 24 januari '22

Nea Peramos    

Om half twaalf vannacht was de jeugd uitgeraasd en konden wij heerlijk rustig gaan slapen. Vanmorgen werden we redelijk vroeg wakker van een enorm gekwetter van vogels in de boom boven onze camper. Er is ook altijd wat hè! Zo rond koffietijd kwam er weer heel wat verkeer naar de haven; nu waren het de oude mannen die kwamen. Ze lummelden wat rond en maakten een praatje met elkaar. Af en toe kwam er een auto om bekertjes koffie of thee te brengen en zo hielden de mannen het uren vol. Tussendoor werd een koppel ganzen gevoerd met brood. Behalve de ganzen, kwamen ook duiven en katten op het brood af. Het lijkt erop of iedereen zich verveelt in dit plaatsje; de jongeren in de avond en de ouderen overdag.

We hadden op 'weer online' gezien dat het slecht weer zou worden. In de ochtend leek dat er niet op; links hing weliswaar dikke bewolking maar hier ter plekke scheen de zon nog. Toch ontvingen wij op de telefoon een weeralert om ons te waarschuwen dat er sneeuw in ons gebied zou vallen en ook werd afgeraden om de weg op te gaan. Wij waren verbaasd, maar niet veel later vielen vlokjes dunne sneeuw alsof iemand een hand vol pluisjes de lucht in had gegooid en het terug dwarrelde met een vierkante meter tussenruimte. Het stelde niet veel voor maar we besloten toch nog maar een nachtje hier te blijven. Ondertussen maakten we ons zorgen over onze auto die onder het strooizout zit. We zijn het dorp ingelopen en konden bij een benzinestation terecht voor een wasbeurt (€ 10,-). De medewerker bij het station vertelde ons dat dit dorp niet veel toeristen in de zomer trekt, het is volgens hem te klein en heeft onvoldoende te bieden. We mochten een klein cadeautje uitzoeken als aandenken. Toen we zo rondwandelden tijdens de wasbeurt zagen we dat het dorp eigenlijk uit één straat bestaat met één grotere supermarkt en voor de rest de gebruikelijke kleine winkeltjes. De weg eindigt met een tweetal loeilelijke flatgebouwen die ons inziens op instorten staan. Toen we met onze schone bus het parkeerveld opreden, besloten we op een parkeerveld verder te gaan staan. We staan met onze neus bijna in het water waar wat plezierjachtjes liggen. Links van ons is een korte boulevard aangelegd met een aantal aangrenzende grote terrassen waar alle tafeltjes, stoeltjes en parasols nog buiten staan alsof het ieder moment in gebruik genomen kan worden. De terrassen liggen aan een klein kiezelstrandje aan de zee. Vanaf half vier in de middag is de sneeuw wat heviger geworden; het blijft niet liggen. Gek gezicht om de vlokjes te zien vallen tussen de palmbomen, de Griekse aardbeibomen en de yucca's. Het viel ons op dat iedereen zowel binnen als buiten een mondmasker draagt. De benzinestation medewerker vertelde ons dat de politie de hele dag rond reed om iedereen te controleren en zonodig boetes uit te delen. Bij hem zelf liep dat niet zo'n vaart deelde hij ons vertrouwelijk mee, want hij waste de politieauto's gratis! Rond 20 uur plaatselijke tijd (hier  is het één uur later) vielen er grote sneeuwvlokken en de wind werd dusdanig heftig dat we het wat benauwd kregen zo dicht bij zee zonder enige bescherming. Om bij de oude plek op het eerste parkeerveld te komen, moesten we best wel een steil heuveltje over en we waren bang dat we dat morgen misschien niet meer zouden kunnen. We zijn in de lengte gaan staan vóór een onbemande kiosk en hadden daardoor meer beschutting. Ondertussen kon ik alle belangstellenden via WhatsApp gerust stellen. De sneeuw blijft niet liggen, maar wordt meteen water als het de grond raakt. Met dit weertype wordt het wel een onverwacht avontuur.

Dinsdag 25 januari '22; onze jongste kleindochter Annnabel is jarig; 5 jaar! Een feestelijke dag op afstand.

Epidaurus, eigenlijk Epidravos

Het allereerst stond 'lang zal Annabel leven' op het programma, nog voor ze naar school toe ging. Niet veel later konden we mee genieten van het cadeau uitpakken via video-bellen. Toch het gevoel dat we er een piepklein beetje bij waren. Buiten herinnerde  ons niets aan enige sneeuw van gisteren. Sterker nog, ook de straten waren helemaal droog. Het was halfbewolkt en alle schippers kwamen om hun bootjes te inspecteren. Ook werd het mooie weer gebruikt om hun auto's en bootjes schoon te spuiten met de waterslangen die overal bij de haven te vinden zijn. Wij gingen ons voorbereiden voor vertrek; de vogelpoep van de ramen wassen en inpakken. Een lekkere koffie bij een café genomen. Opvallend dat het grootste deel van het café waar we binnen kwamen, voor de rokers bestemd was. Dat was hélemaal vol met de daarbij behorende rookontwikkeling. Gatver, daar moesten we dus tweemaal doorheen. Tweede opvallende ding was, dat ik de enig aanwezige vrouw was. Het grote café zat ramvol met babbelende, rokende, koffie drinkende mannen. Nog even gas getankt en we konden via de dichtbij liggende snelweg naar Korinthe rijden. Ik wilde graag het kanaal van Korinthe bezoeken; je kunt in de verre diepte de schepen zien varen. Er zijn een paar bruggen en één daarvan zinkt ónder water om de boten door te kunnen laten varen. De snelweg is heel goed berijdbaar, maar er liggen flinke hopen sneeuw aan de kant. Ook de omgeving zit dik onder de sneeuw. De P's zijn niet bereikbaar omdat deze niet sneeuwvrij zijn gemaakt. Al met al durfden wij niet de gok te wagen om bij Korinthe van de snelweg af te gaan. Jammerdebammer, maar je kan toch niet alles van de wereld zien. We waren inmiddels wel in de Peloponnessos en gingen meteen links af omdat we met de oostkant willen beginnen. In het begin kregen we het zo benauwd van de hoeveelheid sneeuw wat om ons heen lag, dat we het liefst meteen wilden stoppen. Maar het werd steeds beter. De schoongemaakte weg slingerde door de bergen en op een gegeven moment was er niets meer van enige sneeuw te zien! Helemaal niet; er is hier niets gevallen. Het werd een prachtige tocht met vele uitzichten op mooie baaien. Bij het plaatsje Epidaurus gingen we van de bergweg af en via smalle weggetjes naar beneden. We werden naar het uiterste puntje geleid en daar zijn we op een klein rond pleintje gaan staan. Rechts en voor ons de uitgestrekte zee met de met sneeuw bedekte bergen aan de overkant waar we eigenlijk vandaan kwamen. Links een baai met een kleine haven waar het dorp aanligt. Wij kunnen vanaf hier alles zien. Dus we zien ook als er een camper aankomt. De eerste bleef op een parkeerplaats in het dorp staan en de tweede staat redelijk ver buiten het dorp achter de mooie kerk. De eigenaren van de tweede camper kwamen bij ons kijken. Zij komen uit Oostenrijk en blijven een maand of vier hier rondreizen. De Peloponnessos lijkt een beetje op een hand en wij beginnen bij de 'duim'. We doen maar wat; we hebben niets gepland. Het enige wat we doen is een camperplaats opzoeken. Het is nog steeds halfbewolkt en redelijk koud; mooi om te wandelen tussen de citrusbomen door. Alles in het dorp gaat om 17.00 uur open. Her en der zijn speciale voerbakken voor honden en katten. Pal voor onze camper staat er ook een bak. Vanavond kwam een mevrouw de bak vullen. Nog vóór ze er was, kwamen overal vandaan katten te voorschijn; ze hoorden haar dus al aankomen. De dieren hebben het hier best goed. Gek eigenlijk dat er in Nederland zoveel honden en/of katten o.a. uit Griekenland aangeboden worden. Aan ons pleintje staan diverse banken om over de zee uit te kijken en overal ligt troep en plastic. Een meneer kwam op een fiets aan en raapte het meeste bijeen. Ik heb later de rest in een afvalbak gegooid. En ........ net als bij het vorige plein, komt hier dus ook de jeugd met hun auto's. Gelukkig niet met muziek en ook niet hard rijdend. Ze komen achter elkaar aanrijden, rijden het pleintje rond en keren weer terug. Wat een lol.

Woensdag 26 januari '22

Epidavros  

Het liep toch gisteravond anders. Om 22.00 uur kwam de plaatselijke jeugd met auto's en scooters met keiharde muziek. Zij hielden de muziekblaster tegen ons raam en stelden het volume nog iets naar boven af. We hadden onze gordijntjes dicht en wisten niet zo gauw wat we moesten doen. We besloten af te wachten en gaven geen sjoege. Dat hielp, want binnen een half uur dropen ze af. We wilden hier niet de nacht blijven staan. Het voelde heel intimiderend. We hebben gauw alles binnen vast gezet en zijn wat terug gereden om op de parkeerplek aan de haven in het dorp te gaan staan waar al een andere camper stond. Toch even trillen, vooral uit onmacht.

We zijn meteen ons bedje ingedoken en gelukkig lekker (en rustig) geslapen. We kunnen dus niet meer op de iets afgelegen plekken gaan staan. We zullen in de toekomst plaatsjes in een dorp moeten zoeken. Vanmorgen wakker geworden door een stralende zon in een strakblauwe hemel; wat een heerlijk gevoel. De buur-camper was vertrokken. Er kwamen wat vissersboten terug in de haven en binnen een mum van tijd waren alle poezen present. Af en toe kregen ze een visje toegeworpen. De dieren worden goed gevoerd maar niet medisch verzorgd; dat is de ellende. Manke of niet werkende pootjes, dichte oogjes of één oog missend, vreselijke wonden, etc. Ik zat op een bankje in de zon en kon ze af en toe een aai over hun kopjes geven.

Na de nodige boodschapjes bij de plaatselijke kruidenier, hebben we opnieuw de bus helemaal met water afgespoeld om het strooizout eraf te krijgen. Jaha 'ons bin zuunig' op de mooie camper! Na de lunch vertrokken voor een heuse hike door het lage gebergte. Een uitgezette wandeling op een pad van 1 à 2 voeten breed; over grote stenen/keien klauterend en onder gevallen boomstammen doorkruipend, berg opwaarts en weer naar beneden. Halverwege kwam opeens een jonge rode poes uit de bergen naar ons toe rennen en deze bleef de hele tocht met ons meelopen. Af en toe werd ze moe en bleef ze even zitten waarna ze ons weer inhaalde.

Prachtige uitzichten op de grote halfronde baai met de blauwe heldere zee; adembenemend mooi! De tocht werd wel erg lang en  toen de zon wat lager begon te staan, zijn we teruggekeerd. De poes is op dezelfde plek waar ze aanhaakte weer vertrokken.

We zagen trouwens iemand zwemmen. We voelden even in het water om de temperatuur te peilen en dat viel reuze mee. Thuis gekomen, kwam er nieuwe camper aan, meneer vroeg ons of we problemen met de politie hadden gehad omdat we hier stonden en ook hadden geslapen. Nee, dat hadden we niet. We hebben überhaupt nog geen politie in dit dorp gezien en hopelijk blijft dat ook zo. Wel zijn er overal papiertjes opgehangen dat er niet in het dorp gekampeerd mag worden en wordt er verwezen naar campings. Maar die zijn gesloten, dus ....... 

De avond viel over het dorp, de gekleurde lichtjes gaan overal aan. Elke boom wordt om en om met een andere kleur verlicht en deze kleur verandert ook nog om de zoveel tijd. Zo krijgt de hele baai een feeërieke uitstraling. En nu maar afwachten wat deze avond ons brengt. Sowieso een geweldige dag gehad.

Als we zo het nieuws volgen, dan hebben we mazzel gehad dat we geen camperplaats gevonden hadden in Athene en omstreken. We zijn door het oog van de naald gekropen. De Griekse overheid ligt onder vuur vanwege de problemen die zijn ontstaan door zware sneeuwval. Hulpdiensten moesten duizenden mensen evacueren omdat zij in hun auto waren gestrand op een ondergesneeuwde snelweg bij Athene.