Van de 4e eeuw voor Christus naar heden

Donderdag 27 januari '22
 

Epidavros

Alweer een stralende dag met wilde plannen om naar het best bewaarde theater uit de Griekse oudheid het 'Theater van Epidaurus' te lopen. Volgens mijn broer Ewoud mochten we deze topbezienswaardigheid echt niet missen nu we er toch zijn.
Wij hadden op googlemaps aangegeven waar we naar toe wilden en het leek een fluitje van een cent; een wandeling van 45 minuten. Onderweg liepen we tussen citrusboomgaarden en door woonwijken heen, maar steeds over een autoweg. Af en toe vroegen we aan iemand of we goed liepen; 'ja' werd er met de hand gewuifd, 'rechtdoor de weg volgen'. De camper die bij ons op het parkeerterrein had gestaan kwam langs, toeterde en we zwaaiden naar elkaar. Zij zullen wel gedacht hebben 'die zijn gek, want op een gegeven moment na ongeveer 4 kilometer gelopen te hebben, zagen we een verkeersbord waarop aangegeven werd dat het nog 13 km was naar het Theater. Dat werd ons te gortig dus maakten we rechtsomkeer. We hadden kennelijk iets niet goed op Google aangegeven. Thuis aangekomen werden we door een passerend echtpaar in het Nederlands aangesproken. De man en vrouw van onze leeftijd bleken hier te wonen. Negentien jaar geleden kregen ze het idee om, als ze gepensioneerd zouden zijn, te emigreren naar Griekenland. Tijdens de zoektocht waar ze dan zouden willen wonen, besloten ze niet te wachten tot ze ouder zouden zijn en hebben hun huis en ieder hun bedrijf in Nederland verkocht. Ze zijn gaan rondtoeren door Griekenland en vonden hier het huis waar ze verliefd op werden en natuurlijk ook op het dorp Epidavros. Ze voelen zich ingeburgerd en volledig geaccepteerd, alhoewel ze de Griekse taal nog niet volledig onder de knie hebben. Toen wij vertelden van onze ervaring met 
rondhangende jeugd, gaven ze aan dat dat in heel Griekenland een bekend probleem is. Ook het feit dat er onvoldoende camperplaatsen gecreëerd zijn, hield de burgemeester van dit dorp bezig. Je  wordt verwezen naar campings, maar die zijn dicht. Een camperaar staat overigens goed bekend bij de Griekse overheid omdat ze weinig overlast bezorgen en geen troep achterlaten. Het echtpaar vertelde ook dat er flink wat gedaan wordt aan de rondslingerende troep en plastic in de natuur. Duikers schonen regelmatig de zee plus zeebodem op en een groep vrijwilligers gaan met grote vuilniszakken door het dorp. Er valt mijns inziens
nog heel wat te doen want de plastic tasjes, flesjes en blikjes zijn tot in de verste uithoeken terug te vinden. Van hen hoorden we trouwens ook dat de hele citrusoogst mislukt is door de vorst. We hadden inderdaad ijspegels zien hangen tussen de sinaasappels.

De sinaasappels, citroenen, grapefruits en mandarijnen zien er mooi uit en je kan aan de buitenkant kennelijk niet zien dat het 'mislukt' is. Het echtpaar vervolgde hun wandeling door het dorp en wij hadden het nieuwe plan opgevat om het 'Little Theatre at the Ancient City' te bezoeken. Dit was heel eenvoudig te doen, op 10 minuten loopafstand hadden we het bereikt. Het gaat ook om een theater uit de oudheid, maar dan een kleine versie. Het ligt wat hoger op een heuvel en we hadden een prachtig uitzicht. Nu zagen we pas dat onze baai de zee insteekt, dus aan de andere kant van waar we stonden zagen we weer de zee. Nog wat meer heuvelopwaarts werden we via een bord aan de kant van het pad op een kleine kapel ter ere van de heilige maagd Maria gewezen. In totale stilte op de top van de heuvel lag deze witte eenvoudige kleine kapel met metalen toegangsdeuren en een kruis op de punt van het dak. Aan de zijkant hangt een baksteen aan een ijzerdraad die verbonden is met de klok. Ik ben even in de kapel wezen kijken en de mooie kleuren kwamen me tegemoet. Dit relatief kleine uitstapje was toch indrukwekkend. 

In de namiddag weer terug op de parkeerplaats en het plan is nu om morgenochtend meteen na het ontbijt met de camper naar het grote theater te rijden. Het is van 8 tot 15 uur geopend en we willen er echt de tijd voor nemen.
Gedurende de hele dag is de temperatuur dusdanig dat we zonder jas buiten konden zijn, maar 's avonds koelt het flink af en moeten wij de kachel aandoen. Het hele dorp ruikt naar houtkachels, precies zoals we dat uit Dalyan kennen. 

Vrijdag 28 januari '22

Ermióni  

We hebben vanmorgen voor het eerst in de camper gedoucht. Een gordijn van textiel hangt aan het plafond en kan rondom om  je heen schuiven, daarna de douchekop inclusief slang uit de wastafel trekken en aan de douchekop-houder hangen, het gordijn kan extra dicht gemaakt worden met klittenband. Het was heerlijk en goed te doen,  althans het viel ons erg mee. Schoon aan de haak met een beetje pijn aan ons hart afscheid genomen van deze mooie plek.

De tocht naar het theater ging nu met de camper ook niet in één keer goed; we kwamen na een half uur weer terug waar we vandaan kwamen. Bij de herkansing ging het goed. Het is stralend weer en het is absoluut geen straf om door de groene bergen te rijden. We konden op een totaal leeg parkeerterrein onze camper stallen en wij waren de enige !! bezoekers. Wat ongelooflijk bijzonder om met z'n tweetjes hier te kunnen ronddwalen. Achteraf komisch dat we uitgebreid onze Covid QR-codes moesten tonen terwijl we de enige bezoekers waren en zouden blijven. Het goed bewaarde theater ligt als een reusachtige schelp tegen de flank van een heuvel, werd gebouwd volgens zuiver wiskundige principes hetgeen de algemene  indruk van harmonie verklaart. Er zijn 55 rijen zitplaatsen voor 14.000  toeschouwers. In de zomermaanden worden elk weekend tragedies en komedies opgevoerd en door de akoestische eigenschappen is het geluid zonder kunstmatige versterking tot overal in het theater te horen. Deze wetenswaardigheden heb ik van Wikipedia. Het theater, het museum en de omliggende ruïnes zijn enorm indrukwekkend en extra omdat we in totale rust alles  konden bewonderen.

Verder richting Ermióni op het zuidelijkste puntje van de 'duim'. Een geweldig mooie tocht dwars door de bergen; her en der lag nog een richeltje sneeuw langs de weg. De schattige bergdorpjes met gebogen vrouwtjes in het zwart gekleed inclusief zwarte hoofddoek, werkend in de tuin, waren ons inziens nog hetzelfde als we die in onze herinnering hebben van 50 jaar geleden. Een herder met zijn kudde schapen maakte het beeld compleet. Aan het eind van de tocht lag Ermióni in de diepte vóór ons met de zee en het eiland Hydra in alle schakeringen blauw en grijs op de achtergrond. We zakten de weg af en kwamen eigenlijk meteen aan bij de haven waar we een parkeerplek vonden aan het eind van de weg voor een schooltje en een sportveld. We staan aan de zee met palmen voor ons en links en rechts van ons een talud om boten via een trailer in en uit het water te krijgen wat ook een paar keer gebeurde.

We zijn meteen het dorp ingegaan om boodschappen te doen, onder andere heerlijke vegetarische vleesvervangers en natuurlijk de Griekse yoghurt. Morgen wordt regen verwacht; een 'mooie' dag om het volgende te organiseren: LPG zoeken (de kachel hoeft niet meer aan vanwege het mooie weer)  en een wasserette zou ook wel fijn zijn voor de lakens en de handdoeken.

Zaterdag 29 januari '22

Ermióni   

Onze eerste echte regendag; het regent pijpestelen, het stormt als een gek en we hadden op een haartje na geen gas. Ik heb slecht geslapen. We stonden naast een verzamelplaats van vuilcontainers en tot laat in de avond brachten de inwoners hun vuilnis hier naar toe. Behalve dat werd het steeds  kouder en als je het eenmaal koud hebt dan rest je niks anders dan de een na de andere deken boven op je te leggen. Op het laatst was alleen mijn hoofd nog koud en die heb ik nog in een fleecedeken gewikkeld. Ronald had nergens last van zo te horen. Bij het wakker worden vielen de eerste drupjes regen en was de lucht gevaarlijk grijs bewolkt. We zijn naar het dorp gelopen om daar een koffie met een heerlijk taartje te nemen. Zeg maar rustig 'taart'; we hoefden hierna niet meer te lunchen. Tot nu toe is de gebak heerlijk in Griekenland; niet zoet en fris van smaak.

De mensen hier ter plekke zijn erg aardig, anders dan bij het voorgaande dorp. De kruidenier kwam naar buiten en heette ons welkom, een echtpaar zwaaide naar ons vanuit een auto en ook als we wat informatie vroegen, werd uiterst vriendelijk geantwoord. De drupjes werden grote spatten en de wind trok aan. De vuilnisophaaldienst kwam langs om de containers te legen. Maar in één van de containers ontplofte er iets en een rood/oranje wolk kwam tevoorschijn en werd steeds heviger. De vuilnismannen schrokken en bekeken de situatie vanaf een afstand. De wind stond gunstig ten opzichte van de camper, maar we waren toch al van plan om op LPG-jacht te gaan. Het was inmiddels bar en boos; veel regen en stormachtige wind. Via Googlemaps hadden we een benzinestation gevonden die gas zou hebben, maar helaas. Hij wist waar we wel moesten zijn. Tien kilometer terug gereden en we hebben weer warmte en warm water. Omdat het zo slecht weer was geworden en omdat we bijna bij onze oude stek waren, zijn we naar Ermióni terug gegaan. Wel wat verder van de containers af en met de wind in de rug.

Het is nu 4 uur in de namiddag, ik heb wat slaap ingehaald, lekker gelezen en we luisteren naar muziek. De storm gaat nog toenemen dat wordt nog wat.  Morgen een betere dag. PS Vergeten om naar een wasserette te zoeken.