Wat? Het wad!

Met strakblauwe lucht vertrokken. Na een rit van jawel 26 kilometer in Den Oever aangekomen. Het is een grappig gevoel dat we nu afstanden van 10, 15 of iets meer kilometer afleggen in plaats van de 50 tot veel meer wat we doen op de reizen van de afgelopen jaren. Zoals we het op eerdere jaren ook aldoor hadden, hebben we nu ook; het laatste vrije plekje op de camperplaats aan het wad is voor ons! Er kunnen 9 campers staan met uitzicht op de sluis die om de zoveel tijd open gaat. Het is spectaculair om te zien hoe de motorbootjes, zeilschepen en grote vrachtvaarders in een rij door de sluizen varen. De camperaars zitten dan ook allemaal voor hun camper om dit te aanschouwen. Niet veel later doen wij hetzelfde en al gauw raken we links en rechts in gesprek met de buurtjes. Rechts een echtpaar uit Zeeland die drie weken door Nederland trekken en links een echtpaar uit Noordwijk die via Groningen reizen om hun dochter te bezoeken. Dit laatste paar heeft een kat bij zich die ze sinds kort hebben. En dat kwam zo; de kat sliep al jaren in het schuurtje bij hun huis en ze wisten niet van wie deze kat was. Op een gegeven moment hebben ze bij de dierenarts de chip laten lezen en het bleek een kat van mensen uit de buurt te zijn. Maar omdat ze aan het beestje gehecht waren geraakt, zijn ze met de eigenaren gaan praten om te kijken of ze de kat over konden nemen. De eigenaren vonden de kat 'moeilijk' omdat ze soms beet of niet op de kattenbak ging; na wat heen en weer gepraat ging de kat over naar het huidige baasje. Nú hebben onze camperburen een ontzettende leuke kat van 6 jaar oud, die helemaal niet bijt en gewoon op de kattenbak gaat. En ze gaat dus zelfs mee met de camper en zit aan een tuigje rustig buiten aan een lijntje. Iedereen blij.

Deze gratis camperplaats heeft geen voorzieningen en daar hadden wij eerlijk gezegd niet op gerekend. Wel hebben we elektra. Den Oever ziet er leuk en héél rustig uit; geen mens te zien. Wel aan de rand van het dorp een Deka gevonden om o.a. flessen water in te slaan. We hebben geen tijd om een middagdutje te doen (áls we dat al zouden willen), want er is veel te zien op het water. De prachtigste zeilschepen leggen voor onze neus aan in afwachting van het open gaan van de sluizen. In de loop van de middag hebben we over de kade geflaneerd en van schrik vroeg een vismenu gegeten want de visboer sloot zijn stalletje om 18.00 uur. In het zonnetje aan de koffie en gezien onze plannen voor morgen hopen we dat het mooie weer nog even aanhoudt. In ieder geval nog een dagje aan de oever van Den Oever.