Châtaignes tombantes

Wij wisten niet een, twee, drie waar de buren ons gisteren bij aankomst voor waarschuwden 'châtaignes tombantes'! Wij waren net achteruit aan het indraaien om in de rij te gaan staan, toen wij omhoog keken en op de straat; inderdaad allemaal kastanjes. Daarna zijn wij in de lengte aan de andere kant van het pad gaan staan. Daar staan geen kastanjebomen en we hebben bij nader inzien ons eigen gezellige tuintje. De nacht brak aan en het bleef enorm warm; het is het een of het ander of best koud of te warm.  En ja hoor midden in de nacht toe de wind wat toenam, hoorden we een soort 'pfieuwwww'-geluid als van vuurwerk maar dan zachter en langgerekt en meteen daarna plok. Daar kwamen de kastanjes naar beneden en ploften op de daken van bijna alle campers die aan het pad in de rij staan. Het zijn beste grote dingen en het leek ons dat je daar ook schade van kan oplopen. Wij hebben er geen last van en wij krijgen ze ook niet op ons dak. Vanmorgen zijn vele campers vertrokken; degene die wilden blijven zijn zo gauw als het kon aan onze kant komen staan en de rest verdween begrijpelijkerwijs. Maar nu staat er dus een geheel nieuwe rij campers en wij zijn benieuwd hoe deze mensen gaan reageren. We hadden het weer heerlijk warm en zonnig met een haast donkerblauwe hemel.  Ronald heeft vanmorgen eerst een kleine lekkage verholpen en in de vroege middag zijn we op onze fiets naar het strand gegaan Bois de la plage; een fietstochtje van de ene kant naar de andere kant van het eiland. We hadden natuurlijk al gezien dat er hier ontzettend veel fietsers zijn en dat is logisch gezien de vele mooie fietspaden dwars door de natuur. Ook wij hadden zo'n fietsroute door een natuur die geheel in het zeeklimaat past; heerlijk geurend. De kleine dorpjes die we passeerden waren deze keer wit met turquoise of zachtgroene luiken. Op het laatst door laag duingebied en opeens stonden we aan zee. Heerlijk rustig en ik moest even doorkomen ook omdat ik grote stenen moest ontwijken, maar toen lag ik in het glasheldere water.  Ronald heeft vanaf de kant foto's gemaakt en je ziet mij in de verte als een donker silhouet. De held gaat zelfs met zijn voeten niet in het zeewater. Nu liggen we rozig in de camper op de banken en hopen dat het de komende nacht iets koeler gaat worden. Ik slaap de laatste nachten erg onrustig en droom veel. Als ik eenmaal droom dan moet ik echt helemaal wakker worden, anders blijf ik in die droom hangen. Daarom zit ik soms midden in de nacht even op de bank om bij te komen van het dromen. Morgen blijven we nog een dag want dan willen we naar een heel andere kant fietsen, naar La Couarde-sur-Mer. Wij vinden het hier nog steeds heel druk, maar op de fiets kan je die drukte nog enigszins ontwijken. Het is een prachtig eiland in alle opzichten; natuur, kleur, dorpjes, strand/zee en niet te vergeten de fietspaden!