Op wereldreis en de bestemmingen 14, 15 en 16 zijn ........

14. Marokko

15. De Krim

16. De Sahara

De nacht op het parkeerterrein in Hoogeveen viel mee, het verkeer kwam zo rond half zeven op gang en om 7 uur kwam de vuilniswagen om de glasbak te legen. De zon kwam op en om half 8 reden we in stralend weer op weg naar De Krim. Nummer 15 hebben we vóór 14 gedaan, omdat we rustig op een parkeerplaats van de Coop supermarkt konden staan (tip in ons wereldreisboekje) om verse broodjes bij de bakker te halen en lekker te ontbijten. Dit pleintje met een vijftal winkels was tevens het centrum van De Krim. Toen wij aankwamen gingen de bakker en de Coop open en vanaf dat moment was het een komen en gaan van de dorpsbewoners; best gezellig allemaal. De Krim is een welvarend dorp met huizen links en rechts van een lange rechte vaart. Rustig, netjes en dat was het dan ook. Nee, dit is niet helemaal waar. In de Krim ligt het grootste vloeiveld (van de 4) van Nederland. Dit gebied is van oorsprong een spoelwaterbassin van een aardappelmeelfabriek. Nadat de fabriek in 1990 stopte, werd het unieke gebied aantrekkelijk voor vele vogelsoorten waaronder diverse zeldzame soorten als de geoorde fuut, de visdief etc. In de winter komen er duizenden taiga- en toendrarietganzen en dat schijnt een fenomenaal gezicht te zijn. Er is een wandelroute gemaakt, maar helaas wisten we dat niet vooraf. 

Het was onwijs druk op de weg met campers en caravans; opeens is de vakantietijd begonnen lijkt het. Van 15 naar 14 Marokko. Midden in de landerijen, tussen boerderijen op een smal weggetje vonden wij Marokko. De buurtschap is vermoedelijk zo genoemd vanwege de afgelegen ligging. Bijna niemand is bekend met dit buurtschap omdat het behoorlijk afgelegen ligt. Fervente wandelaars zijn wellicht bekend, want het bekende Pieterpad loopt hier doorheen! Een voorbijganger waarschuwde ons voor tractoren die voorbij de camper moesten kunnen. Gauw de selfie gemaakt om daarna ruimte te maken op het pad. Marokko deed zijn naam wel eer aan qua weertype; onder het stralende zonnetje was het erg warm. 

Richting Ommen, aan de lange prachtig gelegen Beezerweg , ligt het Landgoed De Stekkenkamp. Het landgoed bestaat uit een grote oude boerderij met een grote aangrenzende schuur. De boerderij is niet meer bewoond, maar de kinderen van de eigenaren van het landgoed bewonen de schuur. Zelf woont het echtpaar één boerderij verder. Tussen de Beezerweg en de treinrails waar de sprinter op rijdt, heeft het echtpaar het erf geschikt gemaakt voor 8 campers. Toen wij kwamen, waren er 6 stuks, met ons erbij 7 en zo bleef het. We hebben de camper evenwijdig aan de mooie boerderij gezet; heel apart gevoel geeft dat. De overburen kwamen ons melden dat gisteren een nest met zwaluwen naar beneden was gevallen onder de dakgoot vandaan op de grond tegen de boerderij aan, naast onze camper. We merkten al het heen en weer gevlieg van de zwaluwen toen we de fietsen tegen de muur hadden gezet. Zo te zien zijn het drie kleintjes die de hele tijd door gevoed worden door vader en moeder zwaluw. Als ze met eten komen aanvliegen, zie je drie bekjes opengesperd tussen het gras en is het een getjilp van jewelste. Het was nog steeds redelijk vroeg (dat heb je ervan als je zo vroeg opstaat) en we hadden tijd genoeg om na de lunch naar de Sahara te wandelen. Een stuk terug langs de Beezerweg, over het spoor vonden wij een heuse zandverstuiving, de Sahara van Ommen. 16 vingers opsteken bij de selfie wordt lastig als je ook de telefoon moet vasthouden; Ronald heeft een stokje in zijn mond genomen haha. Rondom 1840 is dit gebied bebost om ervoor te zorgen dat het niet zou verstuiven. In 2018 werkte Staatsbosbeheer hier aan natuurherstel wat voor een grotere diversiteit moet zorgen. Een bezoek aan een woestijn staat hoog op mijn verlanglijstje en dit had er een piepklein beetje weg van. In het bos staan bomen met geverfde stippen erop, waarschijnlijk staan deze op de nominatie om omgehakt te worden. Ronald vertelde dat in zijn werkzame bestaan ook iets dergelijks was gedaan door de plantsoenendienst; alleen dachten ze daar dat dez gemerkte bomen juist moesten blijven staan!! Het verhaal vertelt niet of ze dit op tijd ontdekt hebben. Na het avondeten, kwamen de eigenaren van het landgoed langs om het geld te innen. Omdat wij nog niet weten of we één of twee nachten blijven, kregen we een envelopje waar we het geld in kunnen doen en dan gooien we het in de brievenbus. We kregen een doosje met pepermuntjes met de sticker van het landgoed. Ondertussen heeft het een heel klein beetje geregend en na een paar donderslagen in de verte, was het weer droog en kon ik aan mijn tafeltje buiten het blog bijwerken terwijl het zwaluw ouderpaar om mij heen aan en afvliegt.