Ga niet terug daar waar je mooie herinneringen liggen

Dit is de beste titel, maar het had ook kunnen zijn:

- Het was toch leuk, ondanks de jeuk

of

- Rommel de bommel, wat een .......

Het komt stuk voor stuk aan de orde. Het heeft de hele nacht gemiezerd en de golven konden we duidelijk horen. Alle ramen stonden open want het was hartstikke warm. De ochtend brak aan en na het ontbijt hebben we een bakkie koffie gedaan op een terrasje aan zee in het 'centrum'. Het centrum behelst hier 2 terrasjes en een paar zeer armoedige winkeltjes. Toen we be-maskerd aankwamen op het terras en ze afdeden toen we wilden gaan zitten, snelde de ober op ons af om te melden dat de mondmaskers op moesten. Wij keken zo eens om ons heen en niemand had er natuurlijk een op, want anders kan je ook niks drinken. Dus wij deden ze af. Na deze wel heel lekkere koffie hebben we een fietstochtje gemaakt naar St. Jean de Monts. Wij waren ondertussen nog steeds op zoek naar onze zoete herinneringen van mooie natuur en prachtige natuur-campings van weleer. Dat was absoluut niet meer te zien!! Heel erg om te moeten vaststellen dat hier alles naar de malle moer is gegaan; aan een stuk door soms aan beide zijden van de weg zijn immens grote chalet-campings gemaakt, als je het al chalet mag noemen. Opgepropt met zijn allen op een terrein en weer met die grote water glijbanen die je al van verre kan zien. Het grappige is dat het fiets- en het voetpad op één pad liggen en de bomen staan kris kras op dat pad. Je kan links of rechts om de bomen fietsen. Deze bomen hebben ze gespaard en dat ten opzichte van de vele vele bomen die omgehakt moeten zijn ten gunste van de kampeerterreinen. In St. Jean aangekomen kom je op een boulevard terecht, volgebouwd met flats. Ook al niet erg fraai. Alleen de zee én het strand blijven wondermooi. Alhoewel .... toen we thuis kwamen en even aan zee gingen zitten, werden we gek van die rottige kleine vliegjes die ontzettend jeuken. Niet dat ze staken, maar omdat ze vliegje zijn en met hun kleine pootjes en vleugeltjes als een sprinter over je huid rennen. Ronald denkt trouwens dat ze 'beten'. Precies boven ons hoofd brak de lucht open en verscheen de zon; alléén hier in Saint-Hilaire-de-Riez!! Overal elders was het pikzwart bewolkt en rommelde het aan één stuk door van de onweer. De golven waren enorm hoog en het terugtrekken van de zee gaf even veel kabaal als de aankomende golven en dát met het gerommel van het onweer tezamen was het wel spannend. Bij de camper terug, was er nog steeds een groot blauw rond gat in de donkere hemel net boven ons, maar de vliegjes weerhielden ons ervan om buiten te zitten terwijl het zonnetje scheen en het zo'n 24 gr was. Van de weersvoorspelling is niets terecht gekomen; het is de hele dag droog gebleven behalve een piepklein buitje onderweg met de fiets. Wij zijn trots op het feit dat we met gemak 3, 4 of meer dagen zonder enige voorziening kunnen camperen zoals we hier doen. Dan moet je je wel voorbereiden door de hele water- en gastank vol te tanken en dat je wc totaal schoon is. We hebben een zonnepaneel op het dak en ook daarmee redden we het qua elektra. Morgen blijven we nog een dagje om in totaal een 22 km fietstocht landinwaarts te maken. PS op de foto van de oude yoghurt-emmer heb ik een toepasselijke sticker geplakt; drie Franse kaasjes passen er namelijk precies in.