Een goed begin van de dag, maar niet heus ....

Het plan was om vanmorgen lekker op tijd op weg te gaan naar de volgende bestemming Saint-Hilaire-de-Riez, maar het camperpark-papiertje met de QR code werd niet geaccepteerd en dan gaat de slagboom niet open. Wij hebben elke dag een nieuw verblijfskaartje gekocht en kennelijk kan je met het eerst aangeschafte papiertje het terrein verlaten. Maar ja, die had ik natuurlijk weggegooid. Dus wat nu? Ik heb een telefoonnummer gebeld, maar dat bleek van de fabrikant van het systeem te zijn. Nergens een nummer te bekennen van de bazin. Er kwamen wat medecamperaars naar ons toe om te helpen. Uiteindelijk kwam onze buurman met het volgende idee; zij zouden toch ook deze ochtend vertrekken en als wij dan vlak achter hen zouden blijven rijden dan zou het kunnen lukken. Zo gezegd zo gedaan. Ronald is al bumperklevend achter de buurman blijven rijden, de slagboom ging omhoog en bleef omhoog tot Ronald er ook doorheen was. Alleen ik stond met de buurvrouw achter de camper te kijken en toen kwam de slagboom meteen naar beneden en op mij terecht! Gelukkig net niet boven op mijn hoofd. Ik was toch al geagiteerd en nu al helemaal. De sfeer zat er goed in; we konden de supermarkt niet vinden waar het benzinestation bij hoort die gas verkoopt. Met wat heen en weer gerij, ook die weer gevonden. Meteen van de kans gebruik gemaakt om boodschapjes te doen in de zeer drukke en krap ingerichte Super-U; moeten we niet meer doen. Hier kán men geen rekening houden met de 1-meter afstand regel. Onze boodschapjes ingeladen in de camper die veel verderop geparkeerd stond. De Super-U wil kennelijk geen campers op het parkeerterrein, want deze was afgesloten met een slagboom met een doorrijhoogte van 2 m. Dit is echt een uitzondering hoor; bij alle super-marché's zijn de campers meer dan welkom. De camperplek aan zee die we ingetoetst hadden is verplaatst bleek bij aankomst. Die verplaatste plek hebben we stom toevallig wel gevonden omdat er een klein bordje verderop aan de kant van de weg stond. Ja hoor we staan aan zee, dat wil zeggen achter het duintje wat ons scheidt van de zee. We stonden wat schuin naar voren maar daarvoor hebben we plastic stelblokken. Ik leg ze voor de wielen, Ronald moet dan tot het puntje erop rijden, ik geef een stop teken en dan moet Ronald op z'n rem staan zodat ik ook kleine stelblokjes achter de wielen kan leggen. Deze keer remde Ronald niet op tijd en met een klap schoot de camper over de best hoge blokken heen; KABOEM camper kwam op de grond terecht en het servies binnen vloog omhoog. Van vooraf aan beginnen en nu lette Ronald wel op mijn aanwijzingen. Eerst maar eens koffie gezet en eindelijk aan het ontbijt met de heerlijke net ingekochte dingen. Eerst dachten we dat er maanzaadjes van het brood gevallen waren, maar het bleken superkleine vliegjes te zijn die hier overal rondvliegen. Gatver ze gingen overal in en op zitten met tientallen tegelijk. Ik had deze plek al betaald dus je gaat niet zomaar weg, tenminste wij niet. Bij nader inzien betalen we alleen maar voor het parkeren, want de voorzieningen die er hadden moet zijn, zijn helemaal afgesloten en niet werkbaar. Ook dat nog. We hebben vanmiddag wat rond gefietst en op het strand gekeken: dorp is zoals alle voorgaande dorpen en het strand is breed met grof zand. Er zwommen nog mensen in zee want het is nog steeds erg warm. Er kwamen meer campers om ons heen en ook hier is het nu (21.00 uur) helemaal stil! Het leuke is dat tegen de avond de zon nog even tevoorschijn kwam en dat gaf een spectaculaire zonsondergang. Ook heel leuk is dat we de golven kunnen horen in de camper. Morgen schijnt het de hele dag te gaan miezeren. Even afwachten wat we doen; als de vliegjes er nog zijn én als het ook gaat regenen, dan gaan we een stukje verder rijden.