La cerise sur le gateau

Na het ontbijt met het lekkerste stokbrood tot nu toe, zijn we gaan rijden. Nu ontdekten we pas hoe groot het natuurpark is, want we reden nog een poosje langs de prachtige rotsachtige bergen in de mooiste formaties. Daarna een stuk vlak, wat niet zo bijzonder was. Boven Pamplona begon het langzamerhand bergachtig te worden. Tot de grens van Frankrijk een en al haarspeldbochten. Het was heel goed te doen; Ronald kan goed rijden, de camper is sterk genoeg en ook wendbaar. In de bergen merkten we dat het geregend had en dat gaf zo’n mooi beeld: de stammen donker en het blad super helder groen. Af en toe scheen het zonnetje, maar het was boven frisjes. We hadden ogen te kort om alles waar te kunnen nemen. Vlak langs diepe ravijnen met in de verte weer hoge bergen. Er is constant een rivier in de buurt met soms watervalletjes. Soms komt het water in stromen uit de bergwand. Regelmatig zweven de roofvogels op ooghoogte. Het is alleen maar tweebaansweg en er zijn veel vrachtauto’s die van deze route gebruik maken. Wat soms best eng was, is dat de pelgrims langs de weg lopen en soms oversteken. En veel vakantiegangers zwaar bepakt op de fiets. Voor beiden lijkt het me ontzettend zwaar om dit parcours te doen. We hebben een koffiepauze hoog in de bergen gehouden waar het heerlijk rook. We passeerden ook een aantal kleine dorpjes. Na de grens met Frankrijk zijn we door een best grote plaats St-Jean-Pied-de-Port gereden en daar was het echt ontzettend druk met de bepakte wandelaars. Tot Salies-de-Béarn reden we door de ‘Collines Basques’ wat in één woord prachtig is. In heel Spanje zie je nauwelijks vee in de wei, maar hier staan overal de kuddes zacht roze/beige gekleurde koeien en de schapen in het groen. Op een gegeven moment werden we door Bram (van de TomTom) over een eenbaansweg dwars door de natuur geleid; ook práchtig! Ik hield vroeger niet zo van de bergen en ook niet van rivieren, maar ik herzie bij deze mijn mening. Tijdens deze reis hebben we zoveel mooie berglandschappen gezien met die heldere bruisende rivieren. Ik vind deze dag echt ‘de kers op de taart’. Het is vandaag half tot zwaar bewolkt, maar wel 24gr. Vanmiddag hoorden we wat klappen onweer en voelden wat grote druppels regen, maar het is aan ons voorbij gegaan. Tot nu toe boffen we ontzettend met het weer. We staan op een camperplek omringd door bomen en in het midden is een rond parkje gecreëerd; daarom heen staan 20 campers in een rondje. Allemaal mensen van onze leeftijd; er staat nog één andere Nederlandse camper en de rest is Frans. Wat een verschil in sfeer met de camperplek van gisteren waar iedereen actief bezig was. Het is nu 20.30 uur en iedereen zit in de camper en het is doodstil op het fluiten van de vogeltjes en het loeien van de koeien na. Morgen doen we 300 km en stoppen onder Angoulême. Vandaag hebben we vooral van het rijden genoten en morgen gaan we weer wat met de fiets of wat wandelen.