Van het ene in het andere uiterste

Gisterochtend werden we rond 8 uur gewekt door een langskomende tractor. Wij hebben nog nooit in ons leven zo’n stille nacht gehad. Geen enkel geluid: geen auto, geen vliegtuig, geen dier, helemaal niets. Een oorverdovende stilte waar we met volle verbazing naar hebben liggen luisteren. Rond 9 uur kwam nog een man aanrijden en hij stopte bij ‘ons’ wijnhuis. Hij stak zijn duim omhoog naar ons en daarmee was dat het laatste contact aldaar. We hadden nog anderhalve liter drinkwater en het was tijd om een winkel op te zoeken. Nou die hebben we gevonden hoor. Na een mooie rit door de bergen over een smal geasfalteerde weg kwamen we werkelijk opeens op de snelweg. Op weg naar Murcia (uit te spreken als Moertsjia) en kwamen we op een ontzettend groot parkeerterrein waar het middelste deel voor wel 100 campers gereserveerd is. Dat deel is mooi aangelegd met allemaal in dit geval bloeiende bomen en grasstroken. Er is een grote service plaats voor twee campers tegelijk en de bewaking staat tegenover ons. En ........ errug belangrijk we staan naast Ikea!!! Wij en naar blijkt ook alle andere camperaars gaan naar Ikea om lekker koffie te drinken en naar de wc te gaan. Haha super makkelijk. En wij konden naar de Aldi om o.a. 12 flessen water aan te schaffen, want bijna zonder drinkwater willen we niet meer meemaken. Het hele terrein is omgeven door enorme winkels waaronder een sportzaak waar Ronald een knieband heeft gekocht. Hij heeft toch nog veel last en pijn maar nu terugkeren is nog geen optie. Fietsen en autorijden geeft geen probleem. Maar ja, we zijn later op de dag met de tram die vlakbij stopt naar het centrum van Murcia gegaan. We waren niet echt onder de indruk. Er zijn veel zwervers en bedelaars, net als in de overige door ons bezochte steden, die aanhoudend om geld zeuren en die er soms vreselijk uitzien en onder smerige dekens aan de kant van de winkelstraat liggen. Bij het toeristenbureau hoorden we dat ‘s avonds een processie wordt gehouden. Gauw naar de camper terug om ons restje van gisteren op te warmen en nog even gekletst met de Nederlandse buurvrouw. Zij hebben hier op deze plek zes weken in de winter gestaan samen met 99 andere overwinteraars; wij vinden dat ongelooflijk. Dan zijn er toch wel mooiere plekken te bedenken. Zij vertelde ook dat Ikea in die tijd bij de camperaars langs is geweest om te vragen of iemand nog wensen had!! Zo ja, dan kon Ikea daarvoor zorgdragen. Sowieso kregen alle camperaars een bon om te komen eten bij Ikea. Wat een verhaal zeg. Deze buurvrouw was samen met haar echtgenoot die in zijn werkzame leven bakker was, in oktober vertrokken en zijn de afgelopen drie maanden in Marrokko geweest. Dat is de ‘place to be’ momenteel. Zij sprak over ‘honderden’ camperaars die daar naar toe reizen en rondtrekken. De buren gaan langzamerhand naar Nederland want aansluitend staat een bezoek gepland aan hun zoon in Melbourne. Ze vertelde dat zij en haar man ieder altijd zo’n 72 uur per week hadden gewerkt in hun grote bakkerij met winkel in Maassluis en dat ze op 49-jarige leeftijd zijn gestopt. Ze konden hun pand aan Liddle verhuren en zij genieten van het nietsdoen en het reizen over de hele wereld. Toch heeft het vele werken wel z’n tol geëist want vooral haar echtgenoot heeft best wel gezondheidsproblemen en hun twee kinderen hebben geen goede herinnering aan hun nooit aanwezige ouders. Hun dochter woont in België en heeft om die reden besloten om voor haar kinderen te willen zorgen en vooral niet te werken. Na dit verhaal (en nog vele story’s meer) zijn wij weer vertrokken naar het centrum waar de straten aan weerszijden omzoomd werden door twee rijen plastic stoeltjes. Wij zaten om 8 uur op de tweede rij te wachten en onze ogen uit te kijken. Mensen hadden hele rijen geclaimd door er papieren op te plakken (net zoals de mensen in Nederland doen op de vrijmarkt op Koningsdag). Niemand ging op zo’n stoeltje zitten. Ook werden soms 10 stoelen bezet gehouden door één mevrouw die op elke stoel iets neerlegde; op een stoeltje aan de buitenkant stond haar handtasje. Niemand pikt hier kennelijk. Er kwam iemand langs om € 5,- te innen per stoeltje, waarop wij besloten om staand de processie te aanschouwen. Om 9 uur kwam de processie in zicht en dat verplaatste zich héél langzaam want verschillende zware Christusbeelden worden gedragen en daarom wordt er om de 10 minuten gerust en staat de stoet stil. Alle mensen en vooral kinderen lopen in donkerrode lange gewaden met grote puntmutsen (ook voor hun geIcht) op. Een Spaanse buurman gaf allerlei informatie aan ons en toen wij zeiden dat het op de KuKlux klan leek, begon hij hartelijk te lachen en zei ‘nee hoor! Dit zijn katholieken’. We hebben de tocht na tweemaal een beeld voorbij te zien komen, verlaten. Thuis het nieuws bekeken want de Spaanse meneer had ons verteld dat de Notre Dame in de fik stond. Daarna ons hefbedje ingedoken en heerlijk in alle rust tussen al die winkels in geslapen. Vandaag stralend weer en warm; in de loop van de middag vertrekken we naar Cartagena.