Mooi oud is niet lelijk

Via een rode route (op de kaart rood aangegeven) tussen de naaldbomen door (wat heerlijk ruikt), de wielrenners ontwijkend, onder de hete zon, in Alcáser do Sal aangekomen. Ongelooflijk dat de wielrenners over deze drukke tweebaanswegen mogen fietsen. Je moet echt uitwijken en ondertussen uitkijken voor de tegemoetkomende vrachtwagens. Samen met ons staan we met drie campers op een ruim parkeerterrein aan de oever van de Rio Sado. Deze rivier mondt breed uit in de zee, maar dit dorp staat op de overgang naar het smalle deel. De camperplek ligt enerzijds aan een speeltuin en aan de andere kant staat een schoon toiletgebouwtje. Ook kunnen we zonodig water tappen. Wat wil een camper nog meer? In de grasstrook langs de rivier staat een strook redelijk nieuwe sport toestellen. Het dorp schijnt al sinds de oudheid bewoond te worden en volgens ons hebben ze sinds die tijd niets meer gedaan. Op één gebouw na, zien de huizen er afgebladderd en gehavend uit. Ik vind het juist door deze lelijkheid mooi, maar Ronald begrijpt niet dat ze er niets aan doen. Toen wij tegen twee uur aankwamen, was het doodstil aan de overkant. Omdat het zo ontzettend warm was, zijn we ook maar aan de siësta gegaan. Tegen 5 uur zijn we over de brug gewandeld om de straatjes met winkeltjes te bekijken. Alsof we 30 jaar terug in de tijd zijn; wie koopt dit nog? Toch zijn we een schoenenwinkeltje binnen gestapt omdat ik gebreide schoentjes van het Portugese merk Arcopedico zag. Helaas niet in mijn maat, want ze zijn hier bijna € 20 goedkoper. Eigenlijk wilden we naar het kasteel op de top van de heuvel gaan, maar gezien de hitte, was de keus om een biertje te pakken, niet moeilijk. Bij de eerste apotheek gaf het uithangbord 30 gr aan, maar een uur later was het bij het tweede bord 35 gr. Het dorp is in zo’n vijf lagen tegen de heuvel aan gebouwd, wat vanaf onze kant heel leuk is om te zien. Links staat het kasteel en rechts de kerk. De kerkklok klingelt er elk uur lustig op los. Wij zijn in de schaduw van onze camper gaan zitten en hebben het meest luchtige aan gedaan wat we bij ons hebben. Pffff. In de namiddag kwamen moeders met hun kinderen naar de speeltuin en kuierden stelletjes langs de rivier. Een totaal ontspannen sfeer!! Op het moment dat ik dit schrijf, is een groep jonge meisjes komen sporten aan het begin van de brug. De juf stond op de brug en de groep op het plateau aan het begin van de brug. De muziek ging aan en tot mijn stomme verbazing is het een les Zumba. Als je een beetje weet wat dit is, kan je je voorstellen hoe dit klinkt over het water. Het is opzwepende muziek en er wordt door de sporters tijdens het springen en dansen flink mee geroepen en gejoeld. Wat ontzettend leuk is dit. Morgen laten we Lissabon links liggen en trekken verder naar het kustplaatsje Foz do Arelho. Deze kust schijnt heel mooi te zijn; we gaan het meemaken.