Het begin van de terugreis

Je gelooft het niet. Gisteravond zaten we helemaal klaar voor de wedstrijd, viel de elektriciteit uit!!!! Paniek in de camper. De koelbox neemt samen met de tv te veel electra. Kaarsjes aan en wij samen op de bank de voetbal gevolgd op mijn kleine iPad mét leesbril op. Gelukkig nog net voldoende opgeladen. Als de electra op is, kan je niet douchen en laat de waterpomp het ook afweten. Een beetje slecht geslapen; als de één slecht slaapt heeft de ander daar last van, dus beiden liggen woelen. Vanmorgen wakker gekwetterd door de blauwe eksters. Deze komen vooral in Portugal voor en hebben een blauwe lange staart, blauwe vleugels, een zwart koppie en een glanzende parelmoer borst. Ze vlogen af en aan bij het kattenhotel. Ik las op internet dat deze eksters nogal brutaal zijn en ik denk dan ook dat ze een oogje hadden op het kattenvoer. Na dit spektakel vertrokken vanaf het verste punt van huis naar de westkust. We zijn naar het surfstrandje van Bodeira gereden door een heuvelachtig gebied. Er bloeien volop bloemen; wilde witte rozen bedekken de hellingen afgewisseld met heldergele margrietachtige bloemetjes. Weilanden met koeien en soms een kudde schapen. Het is fijn dat we nog in het voorjaar zitten qua natuur. Via een ‘wit’ weggetje (op de kaart) naar de top van een heuvel geleid en daar de camper geparkeerd. Het was druk met surfers bij de auto’s. Aan de andere kant van de heuvel zag je meteen de wilde zee met witte schuimkragen aan een mooie baai. Via een houten trap konden we vanaf een uitzichtpunt zowel de linker als de rechterbaai overzien. We waren voorbereid op de koude wind die hier staat; je moet echt een trui aan. Het was gelukkig wel zonovergoten. Wat een leuke sportieve sfeer met jongens en meisjes met lang haar die alleen maar bezig zijn met het bedwingen van de hoge lange golven. Je zou hier uren kunnen blijven kijken. Er staan veel campers geparkeerd, maar je mag niet overnachten. We gaan verder naar Vila Nova de Milfontes omdat we hier een betaalbare camping hadden gevonden. Een grote camping die voor ongeveer 10% gevuld is. We moeten even aan de electra staan om alles op te kunnen laden. Nadat we ons geïnstalleerd hadden, zijn we naar de riviermonding van de Rio Mira gewandeld. Onderweg kwamen we tot onze verrassing door een superleuk dorp met romantische terrasjes en restaurants waaruit mooie muziek klinkt. Er hangt een artistieke sfeer wat te merken is aan het type winkeltjes én aan het type bezoekers. Geen hoogbouw maar enkel kleine huizen in geel/wit of blauw/wit geschilderd met een variatie aan schoorstenen. We zagen er zelfs één met een stenen kat erop (zie foto). De riviermonding eindigt in een halfronde baai met idem dito strand. Volgens mij is dit plaatsje nog echt een ‘verborgen parel’. Dit is een dag met een gouden randje! Morgen gaan we naar de volgende riviermonding en wel van de Rio Sado naar een camperplek in Alcácer do Sal.