Té veel van alles

Gisteravond laat stond een auto naast ons geparkeerd in onze richting met de lichten aan. Elke keer als ik keek, waren de lichten nog steeds aan en ik kon daardoor niet zien of er iemand in zat. Midden in de nacht was ik wakker geworden en het eerste wat ik deed was kijken of die ‘enge’ auto er nog stond. En jawel die stond er nog, maar nu waren de lampen uit. Het zat me niet lekker, toch maar verder gaan slapen want we kunnen Er toch niets aan doen. Rond een uur of acht wakker getoeterd door de boten diedoor de grachten varen. Zij gaan namelijk bij elke bocht flink op een toeter blazen om aan te geven dat ze er aan komen. Daar komt ook een beetje show bij, want als twee boten elkaar tegemoet varen bij de bocht dan is het kabaal van jewelste. Na het ontbijt vertrokken naar de curiosamarkt in de oude vishallen, maar helaas deze is eens in de maand en niet vandaag. Op naar Porto; een klein uurtje over de rustige tolweg. De juiste afslag om naar de door ons uitgezochte camperplek te rijden, hebben we gemist. Soms geeft Tom Tom het net een beetje onduidelijk aan of Ronald en ik zijn het niet eens of het wel of niet de goede afslag is. Wij werden omgeleid en wel via een straatje die we vanaf flinke hoogte naar de diepte moesten nemen; meteen beneden met een echt scherpe bocht naar links. Halverwege deze ‘vrije val’ zat een versmalling én een bocht, dus we konden niet zien of iemand de bocht om zou komen. Ronald reed zo snel als kon om dit avontuur maar achter de rug te hebben. Één ding is zeker; deze weg nemen we niet terug. Bij de haven van Porto werden we door een zwerver opgewacht en hij begeleide ons naar een vrije plek met uitzicht op de haven. Links van ons is de doorgang naar zee. Prachtige plek. Het wordt echter zó druk met geparkeerde auto’s dat we zeker niet meer weg kunnen. Naast ons is een ruime plek waar de was hangt. Stokken rusten tegen stenen en aan de bovenkant van al die stokken zit de waslijn. Ik ben rond gaan kijken en zag een prachtig wasgebouw met 10 grote stenen bakken waar allemaal water in liep. Het rook naar een Turkse hammam. Ik ben mijn wasje gaan halen, mijn stuk ossegalzeep en de wasboender. Ik ben begonnen bij de bak waar het meeste zeepwater inzat en kon mijn was op de stenen rand inzepen en boenen. Daarna in het volgende bassin, enzovoorts. In de vierde zat schoon water en daar kon het echt goed gespoeld worden. Daarna heb ik een waslijn in beslag genomen. Goh, wat geeft dit een goed gevoel. Ik had al gelezen dat er in ieder dorp wel zo’n washok is, want er schijnt nog steeds veel op de hand te worden gewassen. Na het wasje zijn we een bushalte op gaan zoeken. Twee vrouwen stonden te wachten op de bus en zij legden ons uit waar we uit moesten stappen. Na 10 minuten keek één van de vrouwen op het tijdschema van de bus en kwam erachter dat de bus pas over anderhalf uur zou komen. Wij zijn via een pleintje gaan lopen langs de Douro, maar bij het pleintje zagen we in de zijstraatjes ontzettend veel mensen én veel rook. Bij elk restaurantje (en dat waren er heel veel) stond een grote barbecue waarop vis en/of vlees lag. Alle tafeltjes waren bezet en er stonden lange rijen met mensen te wachten op een tafeltje. Die restaurantjes zagen er helemaal niet als zodanig uit; het waren meer gewone huizen. Wij kregen ook wel trek van die heerlijke geuren, maar het zat er echt niet in. Wij hadden geen zin om aan te sluiten aan de lange rij wachtenden. We hebben een uur gelopen voordat we bij de beroemde brug kwamen die door Eifel is ontworpen. Het was onderweg al ongelooflijk druk met auto’s en hier was het ramvol met toeristen. We hebben wel een tafeltje kunnen bemachtigen in een restaurant, maar voordat onze bestelling kwam, was het een half uur verder. We konden kiezen hoe we over de brede rivier moesten komen: te voet over de bovenste verdieping van de Eifelbrug, dan moesten we sowieso de teleferique nemen, of de onderste verdieping lopen of een watertaxi nemen. Wij kozen voor het laatste. Aan de overkant wierpen we ons in de drukte en liepen met de meute mee. Er zijn weinig aanduidingen voor bezienswaardigheden. Toevallig liepen we de mooie stationshal binnen en hebben we de kathedraal van buiten af bewonderd. We vonden het een rommelige, drukke, oude stad. Vooral ik wilde na een paar uur wel weer terug. We hadden beiden geen zin in een portproeverij. Nu via de benedenverdieping van de brug en verder de hele route weer teruggelopen tot we op vijf minuten vanaf onze camper een klein pontje zagen die gewoon naar de overkant voer. Op de heenweg zijn we dit niet tegengekomen omdat we via dat pleintje liepen en het staat ook nergens aangegeven. In dat hele uur wandelen zijn we geen andere mogelijkheid tegengekomen om de rivier over te steken. Tjeetje; dit was echt jammer, want aan de overkant waar het pontje aankwam, reed gewoon het houten trammetje naar het centrum. Kortom: te veel auto’s, te veel toeristen, te veel gelopen, te lang gewacht op een broodje voor de lunch, te veel wolken (dat waren we niet meer gewend), te veel lawaai, te druk overal, te rommelig, te weinig mooie dingen gezien. Op internet staat dat Porto een bruisende stad is wat je gezien móet hebben. Ik ben het daar niet mee eens. PS Het kan natuurlijk gelegen hebben aan het feit dat het zondag is en het extra druk is overal. Morgen gaan we 200 km verder richting Spaanse grens, naar Braganca.