Van egaal lichtgrijs naar helderblauw met een straf windje

Dit verslag komt een dag later aan vanwege onze internet perikelen.

Vannacht wakker geworden van ''een geluid'', maar wat? Na inspectie bleek het wc-raampje een stuk open gewaaid te zijn. Voor de zekerheid even buiten gekeken; door de stevige bries klapperde het zonnescherm. Ik heb het zelfs vast moeten houden, terwijl Ronald het dichtdraaide. Het viel ons gisteravond al op dat onze buren hun schermen naar binnen klapten, maar het kwam niet in ons op om te kijken of er een weersverandering op komst was. Gelukkig waren we op tijd; zo'n scherm vangt best veel wind en dat kan vervelend aflopen. Een paar uur later in de ochtend was de lucht lichtgrijs en er stond nog steeds een straf windje. Na het ontbijt met dat heerlijke stokbrood, zijn we op de fiets gestapt om een rondje eiland te doen. Dit eiland is het één na grootste eiland van Frankrijk. Ik geloof dat Corsica het grootste is. De fietspaden lopen soms langs de D-wegen, soms is een apart fietspad aangelegd en soms moet je maar wat wagen. Voor de fietsers zijn de Franse weggebruikers alles behalve vriendelijk. Een automobilist sloeg pal voor mij rechts af en raakte nog net niet mijn voorband. We fietsen langs de totaal droog gevallen zee en dat hield ook in dat de kreken helemaal leeg waren zodat de bootjes scheef aan de kant hingen. De verse oesters en mosselen worden overal verkocht vanuit grote hallen. De kleine houten oesterhuisjes kwamen daardoor in het verleden leeg te staan. Om het voor de toeristen wat aantrekkelijker te maken, heeft de burgemeester de huisjes aan artiesten en kunstenaars gegeven met de opdracht dat het uitsluitend gebruikt mag worden voor de lokale kunst. Zo gezegd zo gedaan en de huisjes werden in vrolijke kleuren geschilderd en het is een succes geworden. De lucht is inmiddels van lichtgrijs veranderd in helderblauw en we fietsten verder door een echt zee-gebied met de heerlijke ziltige geur. De dorpjes werden met veel bravoure aangeduid, maar stelden weinig voor. De witte wat armoedige huisjes met dichte lichtblauwe luiken lijken onbewoond. We hadden beter moeten weten, want net toen we een tentje zochten om een koffie met iets lekkers te scoren, was het al siësta. Wij zijn er inmiddels ook achter gekomen dat het overgrote deel van onze medecamperaars (allen Frans) ook een siësta houden. Zij starten 's morgens na het ontbijt met het bereiden van de maaltijd die rond 12 uur gepland staat en dan worden meteen de eerste wijntjes genuttigd. Na de afwas volgt de siësta, wordt de Tour gevolgd en daarna start men alweer met de voorbereiding van de volgende maaltijd van rond 20 uur. De mannen maken de vis en de mosselen schoon en de barbecues worden ontstoken. Tussen de bedrijven door worden de kleine bijna identieke hondjes uitgelaten. Rond een uur of negen is alles afgewassen en opgeruimd en om 22.00 uur is het doodstil. Het is hier overdag dus best een heel gestudder. Morgen gaan we weer op pad en gaan we een stukje land inwaarts omdat de Tour de France ook over het volgende eiland Ile de Ré gaat en dat wilden we eigenlijk aansluitend bezoeken. Het is overigens de eerste keer dat de Tour de beide eilanden aandoet. Men hoopt dat de straffe wind aanhoudt om het des te spannender te maken. Inmiddels is ons internet verlopen en moeten we dat eerst morgen uitzoeken vandaar dat ik mijn verhaal op dit moment niet via de reislogger kan versturen. We kunnen ook niet onze volgende bestemming opzoeken. Hélemaal ontredderd.