Verhuisd!!

Vanmorgen vroeg stonden we als een van de eersten bij het kantoortje om te betalen en om te vragen of we het plaatsje van de buren konden krijgen en dat kon. Onze aardige buurtjes waar we leuk contact mee hadden, gaan verder reizen. Nu staan we op dit hele camperpark met één mede-Nederlander tussen uitsluitend Franse camperaars. We hebben nu een prachtige ruime hoekplek met uitzicht op het meertje en wat belangrijker is dat we de takken van de boom niet meer op ons camperdak horen. s'Nachts hoorden we de takken tikken en af en toe dachten we dat het regende zoals het klonk. Het is niet dat ik het hier te druk vind, maar het is meer dat we eigenlijk niet snel voor een dergelijk groot park zouden kiezen, maar het is niet anders op dit eiland. Het heeft ook zijn voordelen, want er zijn heerlijke douches en kunnen de was doen. Nu hebben we het helemaal naar onze zin voor de komende dagen. Het is 32 gr en we besluiten om het rustig aan te doen; eerst het dorp in. Daar is het ontzettend rustig. Het is verplicht een mondkapje dragen. In de namiddag heb ik mijn stoeltje aan de branding van de zee gezet om wat te lezen. Voor het avondeten hadden we verse vis gekocht, maar we wisten niet dat het in het zout had gelegen. We hadden de vis in een mosterdsaus gestoofd, maar het was vreselijk zout. We hebben er een heel potje appelmoes doorheen geroerd om het nog enigszins eetbaar te krijgen. Na het eten klonk goede jaren 60 muziek uit de bar op het strand. We zijn even gaan luisteren en het dorp vanaf de andere kant bekeken, maar ook bij avond is geen mens te zien. Ile d'Oleron schijnt in de zomer altijd overvol te zitten, maar nu met de Corona is er geen toerist te bekennen. De straten, de terrasjes, de restaurants zijn helemaal verlaten. We slenteren wat rond en doen maar af en toe een dansje op de muziek die van verre te horen is.