We geven Brem nog een kans

Tussen half negen en negen uur 's avonds wordt het van schemer naar pikkedonker en meteen is het ook STIL. Ik voel het als een zware stilte; zo helemaal niets te horen tot in de verste verte niet. Ja, midden in de nacht begon een uil eentonig te roepen; oeh, oehoeh en weer opnieuw. We hebben het gordijn onder ons bovenluik altijd open en het luik staat open zodoende kon ik de enorme sterrenlucht zien en de uil horen. Er was bewolking voor vandaag voorspeld, maar alles behalve dat. Het is een stralende, enorm warme dag geworden. Zodoende is het niet van wandelen gekomen. We zijn gaan fietsen met de bedoeling om in ieder geval even bij het strand te kijken om te gaan zwemmen. En hier komt het; wij vinden Brem-sur-Mer niets aan. Op weg naar het strand kom je wel langs een aardige omgeving qua natuur, maar niks wat vermeldenswaardig is. Sterker nog wat ik wel wil vermelden is dat we langs enorme grote campings kwamen waar alleen huisjes op stonden; wel 2000 tot 3000 stuks van allemaal hetzelfde op een zonnescherm afstand van elkaar op één terrein. Soms stonden deze rijen met huisjes helemaal langs de kant van de weg met alleen een groene gazen afrastering; vréselijk! We hebben zeker vier van deze giga terreinen gezien en bij sommige daarvan zijn zelfs autowegen aangelegd en we zagen van die ongelooflijk grote glijbanen tot diep in de hoge bomen. Ohoh wat moet dit erg zijn in de zomer in 'gewone' tijden zonder Covid. Dan snap ik de onwijs grote Lidl bij dit tot nu toe kleine lege dorp. In de buurt van die campings liggen wel wat restaurantjes maar die zijn allen gesloten en staan te huur of te koop. We reden door een smalle rand duinen en kwamen bij de zee aan met een breed zandstrand. Er zijn geen terrasjes op en vóór het strand wat op zich niet erg is, want daardoor is het ook heel rustig, maar een beetje gezelligheid kan geen kwaad. Wat wel ontzettend leuk was, waren de enorme golven. Wat surfers en een enkele waaghals namen de gok maar wij durfden er niet in. Terug naar onze camperplek, het enige wat we tot nu toe echt geslaagd vinden. De bazin kwam naar ons toe of alles okay was en ja dat is het hier ter plekke zeker. We hebben de schaduw onder de bomen opgezocht met de land- en omgevingskaart voor onze neus en overwogen om morgen door te trekken. Ronald wil Brem nog een kans geven en we hebben besloten om morgen toch echt te gaan wandelen. We hebben een route van 3,5 uur uitgezocht en het vertrekpunt ligt zowat naast onze camper. Wordt vervolgd. En oh ja; hier vallen de eikeltjes van de bomen, maar dat is in geen verhouding met de kastanjes.